Vladimir Kecmanović (Sarajevo, 1972) diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Katedri za opštu književnost sa teorijom književnosti.

Objavio je romane: Poslednja šansa (1999), Sadržaj šupljine (2001), Feliks (2007), Top je bio vreo (2008), Sibir (2011), Osama (2015) i zbirke pripovjedaka Zidovi koji se ruše (2012) i Kao u sobi sa ogledalima (2017). Sa Dejanom Stojiljkovićem objavio je roman Kainov ožiljak (2014) i trilogiju „Nemanjići“: U ime oca (2016), Dva orla (2016) i U ime sina (2017). Objavio je i esejističko-biografsku knjigu Das ist Princip! (2014) i esejističko-istoriografsku knjigu Dva krsta i jedna krv (2017). Sa istoričarem Predragom Markovićem napisao je knjigu Tito, pogovor (2012).

Dobitnik je stipendije Fondacije „Borislav Pekić“ i nagrada: „Branko Ćopić“, „Meša Selimović“, „Pečat vremena“, „Hit libris“, „Vitez srpske književnosti“, „Pero Despota Stefana“, „Krst Vožda Đorđa Stanimirovića“, Velike nagrade Andrićevog instituta u Andrićgradu za roman Osama, kao i Andrićeve nagrade za priču Ratne igre iz zbirke Kao u sobi sa ogledalima.

Kecmanovićeva proza doživjela je više filmskih, pozorišnih i dramskih adaptacija i prevedena je na engleski, francuski, njemački, ukrajinski, mađarski, rumunski jezik...
Prevod romana Top je bio vreo (The Canon Was Red Hot) nominovan je za nagradu „Dublin impact“, koja se u Dablinu dodjeljuje za najbolji roman na engleskom jeziku.

Scenarista je serijala Senke nad Balkanom i Državni službenik...
Vladimir Kecmanović je stalni kolumnista lista Politika. Povremeno piše za više medija u zemlji i u okruženju. Vlasnik je i urednik izdavačke kuće VIA. Član je književne grupe P–70 („Proza na putu“) i Srpskog književnog društva.

Živi i radi u Beogradu.