Radmila Petrović rođena je 1996 u Užicu. Diplomirala je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, gde je završila i master studije. Kao laureat 42. Limskih večeri poezije objavila je zbirku pesama „Miris zemlje“ (Dom kulture „Pivo Karamatijević“, Priboj, 2014.), a kao pobednik 22. Poetskog konkursa „Desanka Maksimović“ zbirku „Celulozni rokenrol“ (SKZ i Valjevska gimnazija, Valjevo, 2015). Zastupljena je u zbornicima, domaćim i međunarodnim časopisima. Učestvovala je na brojnim festivalima i čitanjima poezije širom Evrope. Njena treća zbirka poezije, “Moja mama zna šta se dešava u gradovima”, objavljena od strane PPM Enklave početkom leta 2020. godine i prodata u preko 8000 primeraka, našla se u najužim izborima domaćih nagrada za poeziju i u finalu regionalne nagrade “Stjepan Gulin”. Ista zbirka objavljena je u Makedoniji 2021, a u pripremi je poljsko izdanje. Njena poezija prevođena je i na engleski, nemački, francuski, grčki, italijanski, slovenački, španski, hebrejski i druge jezike. Stipendistkinja je Vlade Republike Srbije. Boravila je na rezidencijama za pisanje u Skoplju (Reading Balkans), Berlinu (Traduki), Beču (Q21) i Prištini (READ).



Polaznica je nekoliko radionica kreativnog pisanja, a o njenoj poeziji su drugari pjesnici (sa kojima je pisala kod Zvonka Karanovića tokom 2018/2019) rekli sledeće:

Po riječima Vladana Krečkovića “Poezija Radmile Petrović je pogrešno usmerena protivvazdušna odbrana, umesto u nebo gađa u grudi. To je takođe otpor trave, posebno leti, nežnost koja na čupanje uzvraća ožiljcima nalik na tragove žileta. Žurka prekinuta lakonskim rafalom, ko živ, ko mrtav, ali svi ranjeni”, dok Mirko Kekić za njenu poeziju kaže da “na poseban način spaja iskustvo grada i savremene motive sa pojmovima i dinamikom međuljudskih odnosa unutar tradicionalnog seoskog ambijenta, tako stvarajući jedan specifičan poetski međuprostor u kome preispituje ustaljene modele obe sredine”.

Moderator večeri je Zvonko Karanović , pjesnik i romanopisac.