Foto: Vijesti

Libertas objavljuje šta je Svetozar Marović priznao specijalnim tužiocima Lidiji Vukčević i Saši Čađenoviću u proljeće 2016. godine. Njegovo prvo priznanje prenosimo doslovno, a drugo, u originalnoj formi dokumenta Specijalnog državnog tužilaštva, dostupno je na portalu Libertas Press.

“Ja sam 2005. godine bio politički angažovan, a Budva je grad iz kojeg sam potekao, pa sam na tom području imao vrlo jak društveni i politički uticaj.

Negdje sredinom 2005. godine trebalo je da se bira rukovodstvo u lokalnoj vlasti Budve, pa sam bio inicijator da se na tim mjestima izaberu ljudi koje sam lično poznavao i koji, ne samo što su bili Budvani, nego sam sa nekima od njih u prethodnom periodu radio u Beogradu, a to su Tičić Aleksandar i Rađenović Lazar.

Tako su na ključnim mjestima u Opštini Budva, na moj predlog, izabrani Kuljača Rajko za gradonačelnika, Rađenović Lazar za potpredsjednika, Tičić Aleksandar za menadžera i vršioca dužnosti Agencije za planiranje prostora, a za sekretara Sekretarijata za investicije izabran je moj brat Marović Dragan, na inicijativu Bora Lazovića.

U toku 2005, kao i 2006. godine, došlo je do takozvanog investicionog buma, kada su se u Budvi pojavili domaći i strani investitori, a u tom periodu je, u velikom dijelu, došlo i do ekspanzije kupovine zemljišta na ovom području gdje su se kao kupci pojavljivali strani i domaći investirori.

Ja sam tada odlučio da iskoristim ovu novonastalu situaciju, a pošto su mi za to bili neophodni ljudi iz opštinske strukture i pri činjenici da su na čelnim pozicijama organa lokalne samouprave upravo bili ljudi za koje sam ja donosio odluku da obavljaju te funkcije, odlučio sam da te ljude angažujem za realizaciju sljedećeg plana.

Naime, planirao sam da ova lica angažujem da oni preko svojih rukovodećih i ključnih mjesta u Opštini realizuju poslove sa stranim fizičkim i pravnim licima, kao i preduzećima sa teritorije Crne Gore, a sa čijim vlasnicima ili direktorima bih ja postizao dogovor da sa Opštinom Budva uđu u određenu investiciju i posao.

Znači, cilj realizacije ovih poslova je bio taj da se preko opštinskih struktura poslovi realizuju i da se pribavi dobit i ostvari moć na ovom području.

Znao sam, s obzirom na očigledna investiciona ulaganja koja su se očekivala u Budvi i s obzirom na moja poznanstva i veze sa investitorima, da ću na ovaj način biti u mogućnosti da, kroz više poslova i projekata, ostvarim korist za sebe i druge u jednom dužem vremenskom periodu.

Pošto je moj autoritet i uticaj kod ljudi koji su se nalazili na čelnim pozicijama, a koje sam naveo, bio izuzetno veliki, to su svi oni prihvatili da, postupajući po mojim uputstvima i nalozima, preduzimaju službene radnje koje su bile suprotne zakonu i interesima Opštine Budva, a bile su neophodne da bi se kroz opštinske odluke realizovao plan, odnosno dogovor koji sam ja prethodno postigao sa pojedinim investitorima.

Kako je za ostvarivanje i realizaciju svakog konkretnog posla sa zainteresovanim stranim i domaćim investitorima bilo potrebno donijeti odluke različitih struktura opštinske vlasti, to sam ja, u zavisnosti od konkretne potrebe, davao uputstva i naloge nekada Kuljača Rajku, zatim Tičić Aleksandru, Rađenović Lazaru, kao i Marović Draganu.

Na taj način sam na ključnim rukovodećim mjestima u Opštini Budva imao ljude koji su realizovali moje odluke, pa je takva grupa koju sam ja organizovao više godina, zloupotrebljavala svoj službeni položaj u cilju pribavljanja koristi na štetu Opštine Budva.

Preko ovih članova kriminalne grupe, koji su bili službena lica u Opštini Budva, obezbjeđivalo bi se donošenje nezakonitih opštinskih odluka, a ostali članovi grupe postajali su pojedini vlasnici ili odgovorna lica preduzeća koja su učestvovala u ovim konkretnim poslovima sa Opštinom, tako što sam konkretno njima predlagao, a oni prihvatali moj plan, da nezakonito dobiju određeni opštinski posao, odnosno učestvuju u poslu sa Opštinom Budva preduzimajući nezakonite radnje.

Sa vlasnicima i odgovornim licima tih preduzeća koji su bili investitori, kao što je Latinović Mirko, ili su za potrebe Opštine gradili pojedine objekte kao što je Branislav Savić, ja sam kontaktirao i dogovorao posao i ta lica upućivao, odnosno povezivao sa službenim licima u Opštini Budva, a koje sam već naveo.

Vlasnici ovih preduzeća su, zatim, davali uputstva i naloge zaposlenim licima u svojim preduzećima da realizuju posao onako kako smo se mi dogovorili.

Znači, ovu kriminalnu grupu sam organizovao sa ciljem da se njoj, kao i drugim pravnim i fizičkim licima, pribavi imovinska korist kroz poslove koji će se realizovati preko Opštine Budva. Članovi kriminalne grupe su postali Kuljača Rajko, Rađenović Lazar, Marović Dragan i Tičić Aleksandar, koji su, kao što sam rekao, bili na čelnim pozicijama u Opštini i oni su, prihvatajući ovaj moj plan, prihvatili da zloupotrebljavaju svoj službeni položaj u Opštini i vrše krivična djela, pa i da po mojim instrukcijama u ovu grupu uvedu druga fizička i pravna lica koja bi pomogla u izvršenju krivičnih djela. Članovi kriminalne grupe su postali i Latinović Mirko i Branislav Savić i direktor u njegovom preduzeću, Milovanović, kojem je on davao instrukcije.

Takođe sam za realizaciju kriminalnog plana i pribavljanja imovinske koristi koristio i preduzeće AMD Budva, čiji je direktor bio Trnski Igor, koji je, takođe realizujući moj plan, postao član grupe, kao i druga lica sa kojima je obavljao određene poslove.

Kada je u pitanju investicija izgradnje platoa na Jazu, želim prvo da kažem da je postojala jedna inicijativa da se u Budvi održi koncert rok grupe “Rolling Stones“ i ja sam bio inicijator i glavni organizator koncerta.

Bio sam izabran za predsjednika organizacionog odbora čiji su članovi bili neki ministri iz Vlade Crne Gore, zatim Kuljača Rajko, kao predsjednik Opštine Budva, predstavnici javnih preduzeća, zatim ljudi iz Ministarstva unutrašnjih poslova koji su trebalo da obezbjeđuju taj koncert i drugi.

Organizacioni odbor se nekoliko puta sastajao i sjećam se da je jednom sastanak održan u hotelu “Splendid“, negdje 2006. godine, a zaista se ne mogu precizno sjetiti datuma.

Na tom sastanku su bili čelni ljudi iz Opštine i to Kuljača Rajko, Rađenović Lazar i drugi.

U vezi sa organizacijom, odnosno stvaranja uslova da se ovaj koncert održi, održano je više sastanaka, a na kojima su bili prisutni Kuljača, Rađenović, Marović Dragan i drugi ljudi iz Opštine.

Ja sam donio odluku da se angažuje preduzeće “Gugi commerce“ da izvede te radove. Preduzeće “Gugi commerce“ je već u tom periodu obavljalo određene radove na teritoriji Budve, pa i za potrebe Opštine Budva i ja sam kontaktirao Branislava Savića i sa njim se dogovorio da njegovo preduzeće izgradi plato i prateću infrastrukturu u mjestu Jaz, a za potrebe održavanja koncerta.

Radilo se o veoma kratkom roku za realizaciju tih radova, pa sam rekao istom da se neće sprovoditi tenderska procedura u Opštini i da on počne da izvodi radove, a da će mu ti radovi biti plaćeni i to u većem iznosu od onog koji bi trebalo da bude plaćen, odnosno da će mu biti plaćeno mnogo više od vrijednosti radova koje će njegovo preduzeće izvesti.

Tada smo razgovarali o tome da meni, na ime tih uvećanih radova i cijena, pripadne određeni procenat od dobiti koju bi on imao iz ovog pravnog posla, odnosno cijene koju će platiti Opština.

Tada detalje nijesmo precizirali i dogovorili smo se da će to biti precizirano onda kada se bude znalo koliko će “Gugi commerce“ tražiti od Opštine da mu se plati i kada se bude znalo koliko će njegovo preduzeće uložiti za izvođenje tih radova, a on tražiti da mu se plati.

Ovaj dogovor sa Branislavom Savićem i svoju odluku da angažujem preduzeće “Gugi commerce“ sam prenio ljudima iz Opštine, ali sada zaista ne mogu tačno precizirati koga sam prvo obavijestio. Kuljača Rajko i Rađenović Lazar su bili zaduženi da realizuju ovu moju odluku.

Radovi na izgradnji platoa na Jazu su trajali negdje od marta do jula 2007. godine, kada je početkom jula održan koncert.

Znao sam da Branislav Savić u vezi izvođenja radova nije vodio građevinske knjige i građevinske dnevnike i to upravo iz razloga da se zaista ne bi mogla kasnije utvrditi stvarna količina i vrijednost izvedenih radova.

Kako je preduzeće “Gugi commerce“ u jednom ranijem periodu imalo zaključen ugovor sa Opštinom Budva u vezi sa zakupom prostora koji je to preduzeće koristilo kao stovarište materijala, ovo nezakonito angažovanje preduzeća “Gugi commerce“ trebalo je na jedan način predstaviti kao legalan posao, pa sam naložio da se sačini aneks koji će se vezati za ovaj ugovor o zakupu i da se kroz odredbe aneksa ugovora angažovanje preduzeća “Gugi commerce“ za izvođenje radova na platou Jaz legalizuje.

To je i urađeno na način što su Kuljača Rajko, kao predsjednik Opštine, i Rađenović Lazar, kao potpredsjednik Opštine, potpisali sa izvršnim direktorom preduzeća “Gugi commerce“ Milovanovićem aneks ugovora i to negdje u maju 2007. godine, pri čemu je datum na aneksu ugovora antidatiran i na istom stavljeno da je zaključen u decembru 2006. godine.

To je tako urađeno da bi se predstavilo da je aneks zaključen prije nego što su radovi započeti i prije nego što je uopšte postojala inicijativa da upravo grupa “Rolling Stone“ održi koncert na ovom području.

Ovo kažem iz razloga što je u aneksu ugovora precizirano da će se preduzeće “Gugi commerce“ angažovati da izvede radove za potrebe muzičkih manifestacija i to ukoliko ne postoji mogućnost da oslobodi prostor koji je koristio za stovarište.

Tim aneksom ugovora je precizirano da će Opština Budva platiti 60% radova, a “Gugi commerce“ 40% radova, te da će vrijednost radova biti utvrđena od strane komisije sačinjene od službenika Opštine Budve.

Znao sam da u Opštini Budva imam uticaja da preko ovih članova grupe završim da ta komisija, koja bude formirana, prihvati u bitnom predračun radova koji će podnijeti preduzeće “Gugi commerce“ sa čijim vlasnikom Branislavom Savićem sam već postigao dogovor o svim bitnim elementima ovog posla koji su unijeti u aneks.

Kada je preduzeće “Gugi commerce“ završilo radove, nakon što je grupa “Rolling Stones” održala koncert, koji je za Budvu, kao i za cijelu Crnu Goru, to moram da kažem, bio jedan spektakl, prošlo je izvjesno vrijeme, pa je nakon toga direktor “Gugi commerce“ podnio Opštini Budva zahtjev za plaćanje sa predmjerom i predračunom radova i iz Opštine su me obavijestili da je to iznos od oko 7.000.000,00 €.

Kako se radilo o velikom iznosu i kako sam odlučio da Opština Budva plati ovih 60% od te cijene, a da bi se predstavilo da se radi o jednom legalnom poslu, naložio sam da plaćanje preduzeću “Gugi commerce“ mora proći kroz jednu skupštinsku proceduru.

Sa druge strane, a shodno aneksu ugovora, Kuljača Rajko je donio rješenje kojim je formirana komisija koja je trebalo da utvrdi vrijednost radova i ja sam uticao, a zatim sam obaviješten da je ta komisija koja je bila sastavljena od opštinskih službenika i jednog vlasnika preduzeća, koje je prethodno učestvovalo u izradi tehničke dokumentacije za izgradnju platoa, u bitnom prihvatila ovaj zahtjev “Gugi commerca“, u jednom dijelu korigovala cijene da bi se predstavilo da je svoj posao odradila u jednoj zakonitoj formi i nakon toga je iznos od oko 6.000.000,00€ ušao u investicioni program i na taj način se ovo plaćanje uvelo u jednu zakonsku proceduru.

U toku 2009. i 2010. godine izvršeno je plaćanje preduzeću “Gugi commerce“ i to putem kompenzacija i cesija jer Opština Budva nije imala novac na računu da plati ovaj iznos.

Do realizacije ovog procenta između mene i Branislava Savića u krajnjem nije došlo, ali je preduzeće “Gugi commerce“ i Branislav Savić, koji je na ovaj način postao član ove grupe, pribavili imovinsku korist i samim tim za Opštinu Budva je nastupila šteta.

Dok su trajali radovi neko iz Opštine me obavijestio da postoji problem oko obezbjeđivanja materijala nužnog za adekvatno tamponiranje i pripremanje podloge za izgradnju platoa, što me navelo da iskoristim poznanstvo sa gospodinom Carevićem, da ga zamolim da pomogne realizaciju ovog projekta na način što bi obezbijedio donaciju u materijalu potrebom za ove namjene.

Donacija čiji je definitivni oblik trebalo utvrditi na kraju završetka svih poslova. Pod tim podrazumijevam da je on tražio da mu se priznaju samo troškovi, a dogovorili smo se da on iz ovog posla nema nikakve dobiti i da se u suštini radi ovdje o jednoj donaciji.

Kada je u pitanju izgradnja tržnog centra “TQ PLAZA“ krajem 2006. godine u Budvi, upoznao sam Latinović Mirka, vlasnika preduzeća “Tradeunique“. Upoznao nas je Tičić Aleksandar u jednom lokalu u Sportskom centru u Budvi.

Znao sam da je Latinović Mirko, sa svojim preduzećem, gradio “Splendid“ i da ima preduzeća u više evropskih gradova, koja se bave pretežno građevinsko-investicionim poslovima.

Kako je urbanističkim planom Opštine Budva bilo predviđeno da se u Budvi gradi tržni centar i garaže, donio sam odluku da se raspiše tender za izgradnju tog objekta i, negdje u aprilu 2007. godine, sastao sam se sa Latinović Mirkom, takođe u lokalu u Sportskom centru i rekao mu da će Opština Budva da raspiše tender za izgradnju tržnog centra i garaže i da se javi na taj tender, da će se na tender vjerovatno javiti i još jedan broj renomiranih preduzeća iz te oblasti. Sjećam se da se pominjalo preduzeće “Konstruktor“ iz Hrvatske.

Kada je Opština Budva raspisala tender, ja sam ponovo kontaktirao Latinović Mirka i rekao mu koji su uslovi tendera i da Opština ulaže zemljište i komunalije, a on bi trebalo za izgradnju objekta da obezbijedi sredstva, te da kod takvih ulaganja Opštini Budva pripadne 20% prostora u ovom objektu, a njegovom preduzeću 80%, ali da on, kada se javi na tender, ponudi procenat 25-75% da bi pobijedio na tenderu.

Latinović Mirko je prihvatio ove moje uslove i njegovo preduzeće se javilo na oglas. Prije raspisivanja tendera, negdje u aprilu 2007. godine, takođe u lokalu u Sportskom centru, sastao sam se sa Kuljača Rajkom, Tičić Aleksandrom, Rađenović Lazarom i bratom Draganom i rekao sam da sprovedu sve radnje za raspisivanje tendera.

Takođe sam im rekao da, kao uslove u tenderu, stave da Opština Budva ulaže zemljište i komunalije, a da preduzeće koje gradi treba svojim sredstvima da izgradi taj objekat, da vrijednost radova iznosi 50.000.000,00€, te da će Opština snositi troškove nadzora. Takođe sam rekao da su procenti koji treba da se navedu u tenderu takvi da Opštini, na ime ulaganja, pripadne 20% poslovnog prostora, a preduzeću koje pobijedi, a vjerovao sam da će to biti preduzeće “Tradeuqnieu“, pripadne 80%.

Saši Tičiću sam dao uputstva da pripremi svu potrebnu dokumentaciju, Marović Dragan je bio zadužen da inicira postupak javnih nabavki za nadzor, a Kuljača Rajko da donese sve potrebne odluke.

Na tenderu je pobijedilo preduzeće Latinović Mirka koji je, kako sam mu rekao, ponudio procenat 25% poslovnog prostora za Opštinu i 75% prostora i garaža za preduzeće “Tradeunique“.

Nakon toga je Kuljača Rajko zaključio ugovor sa preduzećem Latinovića.

Preduzeće “Tradeunique“, poslije zaključenja ugovora, počelo je da izvodi radove i, negdje u januaru ili februaru 2008. godine, ja sam se više puta sastao sa Latinović Mirkom.

Izgradnja tržnog centra je tekla i taj tržni centar se sastojao od tri krila. Ja sam tražio od Latinović Mirka da mi da krilo C, jer imam neke suinvestitore za izgradnju tog dijela objekta sa kojima bih ja kasnije dogovorio podjelu dobiti kada se ti prostori u konačnom prodaju. Latinović mi je rekao da je njegovo preduzeće potrošilo više sredstava nego što su planirali u dotadašnjoj gradnji, budući da su se pojavli problemi na terenu, pa su morali da ulože više sredstava u saniranje podloge, tamponiranje tla, jer su se na tom području pojavile vode.

Vezano za ovo pitanje, Latinović i ja smo se sastali više puta i ja sam mu tada predložio da se osnovni ugovor izmijeni tako da Opštini, u okviru onih 25% poslovnog prostora, pripadnu garaže u određenom procentu, a da u tom procentu “Tradeunique“ dobije poslovni prostor. Latinović je to prihvatio, pa je vezano za realizaciju tog našeg dogovora angažovao stručne službe direktora Bojanića, a ja sam sa druge strane dao uputstva Kuljača Rajku i Tičić Aleksandru, koji su realizovali tu moju odluku, pa je, u konačnom, u februaru 2008. godine zaključen aneks I ugovora u kojem je definisana podjela između Opštine i preduzeća “Tradeunique“ na način što je Opština dobila određeni garažni prostor.

Za sve to vrijeme ovaj objekat se gradio, a i bio je u toku postupak izdavanja građevinske dozvole.

Negdje 2009. godine, po mojim uputstvima, Tičić Aleksandar je pripremio aneks II ugovora, a Kuljač Rajko ga je potpisao, o čemu sam se ja prethodno dogovorio sa Latinovićem, u ime čijeg preduzeća je taj aneks potpisao direktor Bojanić.

I u tom aneksu II ugovora je precizirano da dio garaža pripadne Opštini, a na ime poslovnog prostora koji se daje preduzeću “Tradeunique“.

Cijelo ovo vrijeme razmišljao sam o tome na koji način da pravno uobličim da blok C, koji je pripadao meni, ne bude više u vlasništvu “Tradeunique“.

Pokušao sam da ostvarim kontakte sa određenim investitorima da prihvate da izgrade prostor u ovom bloku C, a da nakon prodaje podijelimo dobit.

U međuvremenu, tokom 2010. godine, negdje u novembru, budući da je “Tradeunique“ prodavao stanove, bilo je potrebno da se isti uknjiže u Upravi za nekretnine, pa sam ja naložio ljudima iz Opštine, Kuljača Rajku, Rađenović Lazaru i drugima, da kontaktiraju sa direktorom Bojanićem, koji je vjerovatno po uputstvima Latinovića pripremio konačnu raspodjelu prostora u ovom tržnom centru.

Početkom novembra 2010. godine Kuljača Rajko je organizovao jedan sastanak u Opštini, a povodom zahtjeva za konačnu raspodjelu prostora koju je podnio direktor Bojanić.

Na tom kolegijumu su bili svi rukovodeći ljudi Opštine i obavijestili su me da su donijeli odluku da se razmotri predlog aneksa III ugovora koji je podnio Bojanić, kao i druga dokumentacija koja je dostavljena uz isti.

Naravno da je u toj podjeli Opštini Budva pripao garažni prostor, a da je u toj kvadraturi preduzeće “Tradeuniqeu“ dobilo poslovni prostor koji je bio vredniji, a sve to je urađeno prema dogovoru postignutom između mene i Latinović Mirka.

Aneks III ugovora je potpisao Kuljača Rajko u ime Opštine i isti je sproveden u Katastru.

Negdje u ovom periodu, ne mogu tačno precizirati, stupio sam u kontakt sa nekim Rusima koji su imali preduzeće “Amia“. Radilo se o jednoj asocijaciji koja je gradila vile na poluostrvu Zavala. Ponudio sam im da oni uđu u ovaj posao oko završetka radova na prostorima u bloku C i oni su razmatrali tu ponudu.

Kontaktirao sam Latinović Mirka kada je isti bio u Budvi i poslao ove Ruse kod njega. Moja zamisao sa tim Rusima je bila da Latinović osnuje novo preduzeće, kao kćerku firmu, u kojoj će ovaj prostor bloka C postati, odnosno biti unijet kao kapital tog preduzeća, a da se nakon toga izvrši promjena vlasništva, što Latinović nije prihvatio.

Takođe sam razmišljao o tome da ovaj prostor izgradi neko preduzeće i da se onda proda, a da se u kupoprodajnim ugovorima navedu mnogo veće cijene od one za koju je to preduzeće kupilo ovaj prostor od “Tradeunique“, te da se razlika u cijeni podijeli.

Ovu moju ponudu, upućenu preko ovih Rusa, Latinović nije prihvatio.

Sjećam se da su me krajem 2010. godine ili početkom 2011. godine, iz Opštine obavijestili da je došla policija i tražila dokumentaciju koja se odnosi na izgradnju i finansiranje tržnog centra. Kontrola policije je trajala jedan duži vremenski period i, kako sam znao da postoji mogućnost da policija iz dokumentacije utvrdi ove nezakonitosti, tražio sam od Lazara Rađenovića da sa Bojanićem sačini jedan pravni akt u kojem će se navesti da je preduzeće “Tradeunique“ obavezno da na parceli koja se nalazi preko puta tržnog centra i na kojoj je to preduzeće, prema tenderu i ugovoru, bilo obavezno da izgradi garaže, da se u okviru tih garaža izgradi poslovni prostor u onoj površini koliko je Opština dobila garažnog prostora.

Prethodno sam o tome razgovarao sa Latinovićem koji je to prihvatio i naložio direktoru Bojaniću da sa Rađenovićem zaključi taj akt. Međutim, kontrola policije, po zahtjevu tužilaštva, se nastavila i oni su u nekoliko navrata tražili da se dostavi dokumentacija tužilaštvu.

Kako bi otklonili svaku sumnju da je za Opštinu Budva u ovom pravnom poslu nastupila šteta, predložio sam Latinović Mirku, a to je bilo čini mi se 2014. godine, da njegovo preduzeće sa Opštinom zaključi aneks IV ugovora kojim bi se više spratova u ovom tržnom centru u bloku C, koji je bio faktički u mom vlasništvu, založilo kao garancija da će preduzeće “Tradeunique“ izgraditi poslovni prostor i garaže na susjednoj parceli, jer sam na taj način smatrao da će se anulirati šteta koja je nastala za Opštinu.

U ovom periodu sam htio na II i VII spratu da završim prostor koji je bio do tada završen u grubim građevinskim radovima i tražio sam od Latinovića da on te radove završi.

Negdje u januaru 2015. godine sastao sam se sa Latinović Mirkom, koji je povremeno dolazio u Budvu i koji je živio negdje u inostranstvu, čini mi se u Moskvi ili Sočiju, i rekao sam mu da imam kućnog prijatelja koji može da završi stanove na II i VII spratu, jer moj sin Miloš ima prijatelje koji žele da kupe te stanove.

Tada nijesmo postigli nikakav dogovor.

Više puta smo se čuli telefonom i, kada je on došao u Budvu, razgovarali smo o ovome.

Drug mog sina, Petar Miloš, počeo je da izvodi radove u ovom prostoru na II i VII spratu, a o tome nijesmo obavještavali nikoga iz “Tradeunique“.

Kako je trebalo da se o ovome obavijesti Latinović i da se sa njim dogovori o tome da i njegovo preduzeće uloži u završetak ovih radova da bi se isti prodali, ja sam rekao Petru Milošu da pođe u Rusiju i da se vidi sa Latinovićem, što je on i uradio, ali do nekog dogovora sa Latinovićem nije došlo.

Petar Miloš je rukovodio ovim radovima koji su rađeni na II i VII spratu i angažovano je preduzeće koje je izvodilo radove, ali ja sada zaista sada ne znam naziv tog preduzeća.

Kako se sredinom avgusta desilo hapšenje čelnih ljudi Opštine, to sam Petru Milošu rekao da se svi radovi obustave i da ta lica koja su izvodila radove napuste taj prostor.

Kada je u pitanju prodaja zemljišta u mjestu Prijevor, pojašnjavam da je te 2008. godine moj sin Miloš imao namjeru da otvori jedan salon namještaja u partnerstvu sa nekim Italijanima, pa je bio potreban prostor na kojem bi se taj salon izgradio i Miloš ušao u taj posao. Kako sam znao da Opština Budva u mjestu Prijevor ima zemljište, koje je predstavljalo tzv. industrijsku zonu, donio sam odluku da se to zemljište da u zakup preduzeću AMD Budva, na čijem čelu se, kao direktor, nalazi Trnski Igor, u čijem postavljanju za direktora sam ja učestvovao, to jest sugerisao da se on postavi za direktora.

Inače, predsjednik Upravnog odbora AMD Budva je bio Vujović Marko, koji je bio kum i prijatelj mog sina Miloša.

Smatrao sam da bi trebalo da AMD Budva od Opštine Budva traži to zemljište u zakup, a da se nakon toga to zemljište da u zakup preduzeću “Smart It“ u kojem je jedan od suvlasnika moj sin.

Na ovaj način sam htio da zaštitim Miloša da se u javnosti, a zbog mog političkog angažmana i činjenice i da sam javna ličnost, on ne eksponira, budući da je moj sin.

Dao sam uputstva Kuljača Rajku i Rađenović Lazaru da realizuju taj postupak davanja u zakup ovog zemljišta preduzeću AMD Budva, a znam da je Miloš sa druge strane dao uputstva Trnski Igoru da, u ime AMD Budva, podnese zahtjev.

Kako je Miloševo preduzeće već počelo izgradnju ove hale na tom zemljištu, smatrao sam da je mnogo bolje da se to zemljište kupi, o čemu je i Miloš razmišljao, pa je, kako me je upoznao, rekao Trnski Igoru da podnese zahtjev u ime AMD Budva kojim se traži da AMD Budva kupi ovo zemljište.

Sa druge strane, ja sam Kuljača Rajku i Rađenović Lazaru rekao da sprovedu proceduru prodaje opštinskog zemljišta, što su oni prihvatili i sproveli tu proceduru.

Od strane Miloša sam upoznat da je on zajedno sa svojim drugovima Dragović Stevicom i Vujović Markom organizovao da se na toj licitaciji javi Vujović Marko sa preduzećem “Orbis“, koje će ponuditi nižu cijenu, a da su dali uputstva Trnski Igoru da u ime AMD Budva ponudi određenu cijenu, pa je AMD Budva pobijedilo na ovoj licitaciji. Zaboravio sam da kažem da je, prije nego što je pokrenut postupak licitacije, Kuljača Rajko podnio zahtjev Upravi za nekretnine gdje je kao načelnik radila moja strina Mirjana Marović, za procjenu ovog zemljišta jer je ta procjena trebala kako bi se mogao sprovesti postupak licitacije.

Kada je bio gotov nalaz i mišljenje Uprave za nekretnine, od strane komisije u kojoj je bila Mirjana Marović, ja sam bio upoznat sa istim, a sada se zaista ne mogu sjetiti ko me je upoznao sa njim, da li Mirjana ili Kuljača ili Rađenović Lazar.

U svakom slučaju, vidio sam da je Mirjana to zemljište procijenila po mnogo manjoj cijeni nego što je bila stvarna cijena, a to znam jer je u tom periodu na području Budve bila ekspanzija prodaje nekretnina. Uputio sam Kuljača Rajka da prihvati takav nalaz i da sa njim uđe u proceduru javne prodaje.

Nakon javne licitacije Kuljača Rajko je zaključio ugovor sa AMD Budva. Ne mogu se tačno izjasniti kolika je bila kupoprodajna cijena, ali znam da me je Miloš obavještavao da AMD Budva nema novca da plati ovaj iznos.

Kako se morala platiti, prvo garancija u jednom kraćem roku, to je Dragović Stevica, koji je inače drug mog sina Miloša, a u tom periodu je bio direktor Zavoda za izgradnju Budva, u ime Zavoda sa Trnski Igorom, direktorom AMD Budva, zaključio ugovor, kojem je to naložio Miloš, i Kuljača Rajkom kao predsjednikom Opštine, kojem sam ja dao uputstva, zaključio ugovor o cesiji kojim je Zavod preuzeo obavezu da Opštini Budva plati dio ove kupoprodajne cijene u iznosu od nekih 100.000,00 €.

Kako garancija nije u cjelosti plaćena, to me Miloš obavijestio da je, zajedno sa Dragović Stevicom, dao nalog Trnski Igoru da iz Odbojkaškog kluba Budva, gdje je moj sin bio predsjednik, u ime AMD Budva, pozajmi 5.000,00 €, a da je Trnski od Tičić Aleksandra i Dragović Stevice uzeo oko 8.000,00 € i taj novac je Trnski uplatio na ime garancije.

U ovom periodu sam u nekoliko navrata razgovarao sa Trnski Igorom koji se žalio da AMD Budva nije nikada imalo novca da plati ovu kupoprodajnu cijenu i da je zabrinut zbog toga kako će se ona platiti i ja sam mu rekao da ne brine i da će se naći rješenje.

Kako je vrijeme odmicalo, a AMD Budva nije imalo novca da plati kupoprodajnu cijenu, a bio sam obaviješten da porodica Kovačević, koja je na tom području ranije bila vlasnik ovog zemljišta, prema njihovoj priči, traži od Opštine da joj se to zemljište vrati i da je pokrenula sudske postupke, ja sam negdje u decembru 2009. godine kontaktirao Rađenović Lazara i rekao mu da organizuje u Opštini sastanak na kojem će pozvati predstavnika AMD Budva, zatim vlasnika preduzeća “Mega promet“ iz Budve, za kojeg me Miloš obavijestio da je preko druga Vujović Marka obezbijedio da to preduzeće kupi ovo zemljište, i predstavnike porodice Kovačević. Lazar me je obavijestio da je na tom sastanku dogovoreno da je Mitrović Miodrag, kojeg sam ja poznavao kao građanina Budve i koji je bio vlasnik preduzeća “Mega promet“, preuzeo dug AMD radi plaćanja kupoprodajne cijene, a da se Opština Budva obavezala da će, ukoliko porodica Kovačević uspije u sporovima i dokaže da je vlasnik tog zemljišta, Opština Budva preuzeti odgovornost i naći rješenje da se preduzeće “Mega promet“ zaštiti.

Kako je moj sin Miloš podigao kredit kod banke, upravo da bi započeo posao, odnosno gradnju ove hale za otvaranje salona, to sam mu sugerisao, a on prihvatio, da se od Miša Mitrovića traži da, u okviru ovog pravnog akta kojim on preuzima obavezu da plati kupoprodajnu cijenu, preuzme i obavezu od banke da vrati kredit koji je podigao moj sin Miloš, odnosno njegovo preduzeće “Smart It“. Ljudi iz Opštine su me obavijestili da je preduzeće “Mega promet“ platilo ostatak kupoprodajne cijene Opštini.

Nakon izvjesnog vremena, a kako je porodica Kovačević vodila ove sudske postupke, to je Mišo Mitrović tražio od mene da riješim ovaj problem, pa sam ja odlučio da se ovo zemljište koje je prešlo u vlasništvo Miša Mitrovića zamijeni za neko drugo zemljište koje je u vlasništvu Opštine Budva, budući da je isti bio korektan i preuzeo da plati kredit moga sina.

Tada sam dao instrukcije Kuljača Rajku da sprovede tu proceduru razmjene i rekao mu da ovo zemljište na Prijevoru razmijeni za zemljište na Svetom Stefanu.

Kuljača Rajko i ljudi iz Opštine su sproveli ovu proceduru razmjene zemljišta i Mišo Mitrović, odnosno njegovo preduzeće “Mega promet“, zamijenilo je zemljište u Prijevoru za zemljište na Svetom Stefanu. Kako je u ovom slučaju trebalo da se izvrši procjena ovog zemljišta, znam da je Opština Budva tražila od Uprave za nekretnine da izvrši procjenu. Kada je nalaz bio gotov, neko iz Opštine, da li Kuljača ili Rađenović, obavijestili su me da je zemljište na Prijevoru procijenjeno mnogo više od stvarne vrijednosti, a zemljište na Svetom Stefanu mnogo manje od tržišne vrijednosti.

Ovakvom razmjenom preduzeću Miša Mitrovića je pribavljena korist, jer je procjena zemljišta urađena na način kako sam rekao, a i u prvom navratu kada je zemljište prodavano AMD Budva takođe je pribavljena korist preduzeću AMD, jer je cijena bila mnogo niža od tržišne.

Sve ove radnje sam preuzimao da bih omogućio mom sinu Milošu da započne i realizuje ovaj posao sa Italijanima, ali je on od tog posla kasnije odustao.

Tokom istrage upoznat sam sa nalazom i mišljenjem sudskih vještaka građevinske i ekonomsko-finansijske struke, kao i izjašnjenjima ovih vještaka datim na primjedbe koje je dala odbrana pojedinih okrivljenih lica protiv kojih se vodi postupak u ovom predmetu, i ja u potpunosti prihvatam nalaze vještaka o visini, odnosno iznosu štete, koju su utvrdili vještaci, a koja je realizacijom ovih poslova nastupila za Opštinu Budva.

Izjavljujem da priznajem krivično djelo i da se odričem prava na suđenje, kao i prava na žalbu protiv presude donesene na osnovu sporazuma o priznanju krivice.

Istovremeno, koristim priliku da potvrdim u vezi aktivnosti ovog tužilaštva o kojima sam informisan, a u vezi predmeta “Aqua park”, da ime Marović Miloša, moga sina, u bilo kom kontekstu nema nikakvog osnova jer on o tom projektu na bilo koji način nije bio informisan, ni upoznat, niti je time mogao biti uključan ili prisutan u bilo kojoj aktivnosti vezanoj za realizaciju ovog projekta.

O tom projektu vezanom za djelovanje “Numeriko trading limited“, čiji je izvršni direktor bio pokojni Dragan Bećirović, ovim putem priznajem da sam o tim aktivnostima bio ja upoznat i eventualnu krivicu za neko moguće djelo do kojeg bi istraga mogla dovesti priznajem kao svoju krivicu.

Pažljivo sam slušao glasno diktiranje zapisnika i na njega nemam primjedbi, te ga potpisujem i potvrđujem da je u njemu sadržana moja izjava – prizanje krivice.”


Izvor: Libertas Press