Učio je crtanje u radionici nirnberškoga slikara Mihaela Volgemuta, gdje je boravio četiri godine, a 1495. prvi put je otišao u Italiju i kopirao italijanske majstore.

Ujedinio je italijansku ranu renesansu s ekspresivnim stilom njemačkog reformatorskog doba i došao do novih oblika izražavanja.

Posezao je za mitologijskim, alegoričnim i religioznim temama, ali se bavio i prirodom. Njegovi akvareli krajolika, studije biljaka i životinja svjedoci su njegovog dubokog razumjevanja prirode. U radionici svog oca obučen je za zlatara, pa je Direr do vrhunca razvio drvorez i bakrorez i svojim grafikama odlučujuće uticao na popularizovanje reformatora i humanista. Kao prvi njemački umjetnik posvetio se teoriji umjetnosti i između ostalog napisao temelje nauke o proporcijama. Nakon povratka u Nirnberg otvorio je radionicu i izvodio oltarne slike i portrete, prve bakroreze i niz drvoreza „Apokalipsa“ i „Velika muka“.



Nakon povratka s drugog putovanja u Italiju nastali su njegovi najvredniji bakrorezi „Vitez“, „Đavo i smrt“ i „Melanholija“ i „Sveti Jeronim u ćeliji“. U poslednjoj fazi naslikao je svoj najbolji „Autoportret“ i „Četiri apostola“, i pisao traktate o slikarstvu. Njegovo ukupno djelo obuhvata 70 slika, 900 crteža, 100 bakroreza i 350 drvoreza.

Među Direrova vrhunska djela spada „Autoportret u kožuhu“ iz 1500. godine na kojem autorovo lice izranja iz nestvarne pozadine sa zagonetnošću koja nalikuje na Leonardovu „Mona Lizu“.






Izvor: impulsportal.ne