Foto: JU Muzeji i galerije Budve

U ime JU Muzeji i galerije Budve prisutnima se obratila Bojana Đurović koja je i otvorila izložbu.

Kustos izložbe je Jasmina Lazović, a izložba se može pogledati do 14. septembra.

”U širokom dijapazonu likovnih sadržaja, ikona bez sumnje predstavlja nešto posebno. Na našem prostoru ikona je već dugo prisutna i prema njoj postoji određeni stav, u duhovnom, tradicionalnom i kulturološkom smislu. Preko slavske ikone Srbi vekovima imaju jedinstven odnos prema ovoj vrednosti, pa je utoliko i danas, bliža i značajnija nego kod mnogih drugih.

Poznato je da je ikona jedna sasvim specifična slikarska disciplina, da podrazumeva izvesnu strogost, odnosno pravila koja se moraju poštovati, pa se neretko postavlja pitanje, koliko tu ima mesta za slobodu autora i njegovu individualnost i lični izraz. Treba reći da i u ovoj oblasti slikarstva i te kako ima mogućnosti za prepoznatljiv likovni rukopis u mnogim segmentima, što potvrđuje i ova jedinstvena izložba.

Stari, srednjovekovni, vizantijski i naši majstori nisu bili opterećeni potrebom da stvore nešto novo i originalno po svaku cenu (danas je to imperativ). Podsećam, nisu ni potpisivali svoja dela, a uspevali su da u okviru poštovanja strogih pravila (kanona) postignu ostvarenja za sva vremena.

Ikona se ne bavi prolaznim vrednostima ovoga sveta, onim što mi nazivamo realnošću, ikona razmatra univerzalna, kosmička pitanja, bavi se večnošću. U postizanju toga cilja koriste se izvesni likovni elementi kao što su forma, boja, svetlost, harmonija.
Ikone su slavljene i obožavane, ali i spaljivane i uništavane, međutim ikona je opstala do naših dana, kao moćan religiozni sadržaj i umetnički i kulturni fenomen. Pred ikonom se ljudi mole, pred svetim likovima traže mir, utehu i nadahnuće, ali se i dive lepoti i složenim poukama i značenjima koje one nose.

Pred nama su već potvrđeni autori u različitim oblastima likovnog stvaralaštva, u nameri da pokažu da u svom traganju za lepotom i autentičnim likovnim doživljajem, u ikonopisu nalaze ono čega nema u drugim disciplinama, nešto duboko duhovno, metafizičko i transcendentalno.

Svih četvoro ovde prisutnih slikara su već u toku školovanja imali prilike da se u većoj ili manjoj meri susretnu sa osnovnim vrednostima ikonopisa, sa njegovim tehničkim i tehnološkim karakteristikama, a zatim da prepoznaju i osete sve duboke i snažne vrednosti ove discipline.

Troje od ovih četvoro autora imam sreću da pratim od njihovih prvih likovnih koraka i da svedočim da se radi o izuzetnim stvaraocima koji su potpuno predani poslu kojim se bave.
Maja Đurović je svojim mozaičkim ikonama već stekla reputaciju i brojna priznanja. Njeni mozaici imaju ishodište u najboljoj vizantijskoj tradiciji. Maja suvereno vlada ovom tehnikom, koja sama po sebi, kao i materijal u kome radi, upućuje na monumentalno i vanvremensko. Tonska i koloristička uravnoteženost likova dopunjena je finim ritmom i artikulacijom kamenih kockica.
Borisa Petronića odlikuje preciznost, prefinjenost i perfekcionizam, stilska izražajnost i tehničko savršenstvo. Njegov likovni izraz je sažet i oslobođen suvišnih detalja. Lazurnim tonovima na svojim ikonama, Boric postiže efekte magične svetlosti. Njegovo poimanje estetike ikonopisa upućuje na paralelu sa ikonama Andreja Rubljova.

Na ikonama Slađane Marinković srećemo nežan i poetičan izraz kao i lirsku prirodu autorke. Njene ikone otkrivaju specifičnu svetlost, čemu doprinosi prigušen intenzitet boje. Slađana kombinuje razne teksture, boje nanosi špahtlom ili četkom, koristeći i lazurne poteze. Slađanine ikone su harmonične i nose izvesnu muzikalnost u molskim tonalitetima.

Vladimir Sekulić u svom radu koristi različite materijale uključujući i pozlatu, što je dosta zahtevan i delikatan postupak. Koristi pigmente i jajčanu temperu u stilu starih majstora. Na njegovim ikonama je jasno vidljiv razigran crtež, sigurna ruka i bogat, živi kolorit. Slikarski postupak Vladimira Sekulića, od početnog crteža do završnih finesa graniči se sa virtuoznošću.

Bilo bi dobro u ova smutna vremena da nas ozari mir i lepota ovih ikona i navedu nas na razmišljanje o smislu života i o lepom u nama”, navodi se u tekstu autora Vučine Burića, istoričara umjetnosti.

Boris Petronić

Završio srednju dizajnersku školu u Beogradu 1992. godine, a potom Fakultet primenjenih umetnosti i dizajna, na odsjeku za industrijski dizajn, u klasi profesora Dušana Vuksana u Beogradu 1998. godine. Iste godine dobija nagradu na International Competition of designers Nagoya Do. Kao član grupe mladih dizajnera FormART i grupe INDIJA (industrijski dizajn i ja) predstavlja svoje radove iz oblasti dizajna u periodu od 1998. do 2006. Ikonopisanjem se bavi paralelno sa izučavanjem naše kulturne baštine. Godine 2001. za krupanjsku crkvu oslikava Raspeće Hristovo visine 4 metra, a 2008. godine ikonopisao ikonostas za Crkvu Svetog Sisoja Velikog u mestu Skočić, Republika Srpska. Ikone se nalaze u privatnim kolekcijama u SAD, Kanadi, Švajcarskoj, Francuskoj, Njemačkoj, Rusiji, Novom Zelandu. Od 2003. godine bavi se likovno-pedagoškim radom.

Slađana Marinković

Rođena 1982. godine u Krupnju. Diplomirala 2007. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, odsjek grafika, u klasi profesorke Katarine Zarić. Član je ULUS-a i ULUPUDS-a u statusu samostalnog umjetnika. Učestvovala na brojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Moskva, Majami, Urbino, Rim, Patra, Pariz, Beograd, Novi Sad, Banjaluka...) i priredila trinaest samostalnih izložbi. Dobitnica je treće nagrade na 8. EX YU konkursu za grafiku, Beograd 2014., nagrade Oktobarskog salona, Narodni muzej Šabac kao i stipendije Fondacije za razvoj naučnog i umjetničkog podmlatka.

Maja Đurović

Rođena 1977. godine u Beogradu. Diplomirala 2008. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu na grafičkom odsjeku, u klasi profesorke Biljane Vuković. Od 2021. godine radi kao docent na predmetu Zidno slikarstvo na Fakultetu umetnosti u Nišu. Učestvovala na velikom broju grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu i priredila sedam samostalnih izložbi. Dobitnica nekoliko nagrada iz oblasti mozaika. Učestvovala u realizaciji mozaičkih kompozicija u Srbiji, Republici Srpskoj i Crnoj Gori.

Vladimir Sekulić

Izrađuje ikone u tehnikama jajčana tempera ili akril na lipovoj dasci ili 300 g. papiru. Završio je master studije zidnog slikarstva na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu 2011. godine. Ikonopisanjem je počeo da se bavi kao učenik srednje Škole za umetničke zanate u Šapcu, gđe je 2000. godine diplomirao na pozlatarskom smjeru za ikonopis. Učestvovao je u oslikavanju crkve i izradi ikone Sv. Nikole za igrani film "Zavet" Emira Kusturice. Pored ikonopisačkog rada, aktivan je i na savremenoj likovnoj sceni. Realizovao je veliki broj grupnih i samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je prve nagrade za crtež Fondacije Vladimir Veličković za 2015. godinu. Član je Udruženja likovnih umjetnika Srbije i ima status samostalnog umetnika. Živi i radi u Beogradu.