Program Čajanke vodio je urednik biblioteke "Milutin Bojić" Karlo Astrahan, a njegovi sagovornici su bili Goran Stojičić (autor multimedijalne zbirke "Besani", koja je do sada doživjela već šest izdanja) i Vladimir Jovanović (hit-roman "Malo nam za sreću treba").

Krug pisaca okupljenih oko tribine "Čajanka kod Bojića u 7" je prethodnih godina u okviru rada Biblioteke "Milutin Bojić" okupio brojne pisce, pjesnike, filozofe, teoretičare, blogere, ali i javne ličnosti koji su gostovali na tribini koju na kreativan način vodi urednik Biblioteke Karlo Astrahan Goran Stojičić je neko ko je u regionu postigao da postane možda jedan od najpopularnijih pisaca od Skoplja do Ljubljane istakao je Karlo Astrahan ističući da je sve počelo pričom Pad objavljenom na društvenoj mreži fejsbuk.

Ovu zbirku od 35 priča prati i vrhunski izabrana muzika (35 numera), jer knjiga je zamišljena tako da pomoću QR koda, uz svaku priču odslušate i muziku koja je posebno za nju odabrana poput pjesama Davida Bowiea, Massive Attacka, Toma Waitsa, Amy Winehouse… O odnosu prema književnoj kritici, nakon 40-ak promocija i šest izdanja Besanih, Stojičić kaže:

"Ja prvo ne znam da li književna kritika postoji uopšte, rekao bih da ne postoji; prvo sad književnih časopisa više nema, tek poneki opstaju, objavljuju se kvartalno ili polugodišnje ili godišnje… " .

Vladimir Jovanović je inspirisan dvjema sredinama, Budvom i Beogradom, značajnim za njegov umjetnički izraz. Duhom je vezan za Beograd 80-ih i generaciju fantastičnih muzičara, glumaca, pisaca, a kroz roman “Malo nam za sreću treba”, prema riječima Karla Astrahana, on je opisao taj period blagostanja i taj period i književnog i umjetničkog napretka i na kraju sve što se desilo 90-ih, jednu brutalnu degradaciju svega onoga što vrijedi, opisao je na jedan vispren i duhovit način.

Autor knjige Vladimir Jovanović kaže:

"To je bilo jedno od retkih razdoblja, stvari koje su se dešavale u našoj zemlji bile su apsolutno na istom nivou kao negde u zapadnoj Evropi, jer mi smo svi odgajani u tom duhu, slušali smo zapadnu muziku, gledali zapadne filmove i negde imali smo uvek mnogo jak rok-en-rol senzibilitet iz kojeg je u mom slučaju nastalo kasnije interesovanje za književnost".

Sam početak pisanja romana i u slučaju Jovanovića vezan je za društvenu mrežu fejsbuk i kako sam ističe: pripada tom krugu tzv. fejsbuk književnosti.

Nakon toga uslijedilo je ukrštanje stavova za i protiv objavljivanja na fejsbuku kao i čitanje odlomaka iz djela autora.