Pod svodovima nedavno osveštanog, iz temelja obnovljenog srednjovjekovnog Manastira Stanjevići, održana je molitva za pokoj duša preko 2500 žrtava Nato bombardovanja koje je, od 24. marta 1999. trajalo 78 dana. Svetu Liturgiju i Parastos služio je arhimandrit o. Jefrem Dabanović, starješina manastira uz sasluženje bratije.



U toku Parastosa, koji je zbog velikog broja prisutnog naroda služen u manastirskoj porti, molitveno su spomenuta imena nekoliko stotina žrtava. Duboka je simbolika da su imena djece stradale od Nato bombi čitala djeca, imena nekoliko stotina oficira i vojnika - njihovi saborci, oficiri i dobrovoljci a imena civilnog stanovništva narod na čelu sa igumanom Jefremom.



Uz arhimandrita svete molitve za pokoj duša stradalnika pojao je
hor Svetog apostola Marka iz Podgorice a svi prisutni su u rukama imali upaljene svijeće.



"Arhimandrit Jefrem otpočeo je besjedu navođenjem velikog stradanja našeg naroda do Kosova, na Kosovu i do današnjega dana. Rekao je da je od bombardovanja u Prvom i Drugom svjetskom ratu stradao naš narod a da je Nato bombardovanje nastavak tog krvavog
lanca stradanja. Među savremenim žrtvama, naveo je imena nekoliko stradalnika, na čelu sa tri majke koje u bile pred porođajem. Niz od 126 djece otpočeo je imenom trogodišnje Milice Rakić.



Sa drhtavim glasom spomenuo je i ime Saše Stajića, vojnika
koji je stradao u kasarni u Danilovgradu kao i troje djece u Murinu stradalih", navode iz ovog Manastira.



Uz njih spomenuo je da je samo u Božjoj knjizi upisana sva mjera našega stradanja od silnika i razoritelja okupljenih u Nato pakt. Rekao je da među žrtve idu i svi oni koji su posredno
stradali od Nato bombi: djeca, stari, nemoćni, ranjeni, izgladnjeli, protjerani sa ognjišta i izbjegli iz domova razorenih bombama, bolesni kojima je onemogućena pomoć
jer su Nato bombama razorene desetine bolnica i zdravstvenih ustanova.

Među žrtve Nato bombi idu i oni koji su stradali od zračenja i posledica nedozvoljenog oružja koje je korišćeno tokom bombardovanja. Idu i oni koji su stradali u civilnim objektima i prevoznim sredstvima protivno svim međunarodnim konvencijama o ratu.

Naveo je da je među samo Bogu znanim žrtvama i onaj dio našeg naroda koji je stradao od psihičkog i duševnog bola, slomljen bolestima i iznemoglošću... Žrtve su i oni kojima je
onemogućeno vaspitanje i školovanje jer su Nato bombe oštetile ili porušile više od 300 osnovnih škola, preko 40 srednjih škola, 6 viših škola, 20 fakultetskih objekata i 6 učeničkih i studentskih domova i preko 50 predškolskih objekata. Besjedu je završio riječima da je naša jedina nada u Istinu i Pravdu Božju, po kojoj smo dužni da se molimo za stradalnike u cijelome svijetu pa tako i iz našeg roda i plemena.

Naveo je da i za stradalnike od Nato bombi vrijede riječi koje je Patrijarh srpski German izgovorio na osveštanju crkve u Jasenovcu:“Braćo, da oprostimo to kao hrišćani možemo i moramo; da zaboravimo - nemožemo i nesmijemo!“

U prostoru ispred Manastira koji je ovičen velikim amfiteatrom, održana je Duhovna akademija u spomen žrtava Nato pakta pod naslovom riječi Igumana Stefana u Gorskom vijencu: „Na nebu im duše carovale...“. Akademija je opočela pojanjem tropara
Novomučenicima srpskim i Časnome Krstu koje je spjevao Vladika Nikolaj.

U ime Opštine Budva sve prisutne pozdravio je g. Đorđe Vujović, savjetnik predsjednika opštine, istakavši čast i dostojanstvo ovog duhovnog čina kojim se obnavlja sjećanje na nevine žrtve. Svečanu besjedu izgovorio je dr Božidar Zarković, profesor istorije na Filozofskom fakultetu u Kosovskoj Mitrovici.

On je govorio o stradanju srpskog naroda kroz vjekove, do naših dana ali i nepokolebljivu hrabrost sa kojom je stradanje podnošeno. Besjedu je završio ličnim svjedočenjem kako je sa porodicom u rodnom selu Gojbulja kraj Vučitrna, preživio ratne dane u proljeće i ljeto 1999.

Niz svjedočenja nastavljen je čitanjem zapisa iz „LJetopisa novog kosovskog raspeća“ koji je 5. juna 1999. ispisao Mitropolit Amfilohije u Pećkoj Patrijaršiji. Oficir Vojske Jugoslavije Vojislav Perović, u vrijeme Nato napada komandir motorizovane jedinice na Košarama, u emotivnom iskazu opisao je ratne dane svoje jedinice kao i borbu za spasavanje života vojnika od bombi i posledica bombardovanja.

Posvjedočio je da je hrabrošću i odvažnošću oficira i vojnika pružen nadljudski otpor napadačima iz vazduha i da su sačuvani životi bar njegovih saboraca mada je on ostao 80% ratni invalid.

U spomen žrtava Nato bombardovanja Marko Šćepanović je otpjevao, uz strune gusala, pjesmu posvećenu stradaloj djeci na čelu sa malom Milicom. Nastavila su djeca sa vjeronauke koja su izgovorila tri pjesme posvećene djeci - novim mučenicima. Pjesmom
„Ječam žnjela Kosovka djevojka“ koju je maestralno otpjevao Hor Sveti apostol Marko završen je ovogodišnji spomen na žrtve Nato bombardovanja.

U toku bratske trpeze u velikoj, cara Dušana trpezariji manastira, svoja svjedočenja na ratne dane i borbu protiv nečasnog protivnika koji je zasipao nedužni narod kasetnim i
uranijumskim bombama, izgovorili su g. Drago Nešković, pukovnik avijacije Vojske Jugoslavije koji je u ratnim danima bio komandant aerodroma u Podgorici i ing.

Rajko Radusinović sa Cetinja koji je bio među dobrovoljcima koji su se odazvali glasu svoje savjesti i viteškog etosa i stupili u redove odbrane od napadača na rodnu grudu.