Foto: Muzeji galerije Budve


Vlatko Kastratović je rođen 19. IV 1968. u Nikšiću. Osnovnu i srednju školu završio je u Nikšiću. Hemijski fakultet, PMF u Beogradu završio je 1993. god. Magistarsku tezu odbranio je 2001. god. na Multidisciplinarnim studijama Univerziteta u Beogradu. Doktorsku disertaciju odbranio je 2013. god. na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta Crne Gore.
Od marta 1994. do septembra 1995. radio je u Institutu crne metalurgije, Zavod za hemiju u Nikšiću. Od oktobra 1995. do septembra 2003. radio je u fabrici za proizvodnju protivgradnih raketa i hemikalija „19. decembarˮ u Podgorici. Od septembra 2003. god. radi na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta Crne Gore. Trenutno je u zvanju vanrednog profesora.
Vlatko Kastratović se slikanjem bavi od 2009. god., u početku iz hobija. Od 2022. godine počeo je da izlaže svoje radove. Do sada je učestvovao na šest grupnih izložbi i imao jednu samostalnu izložbu.



FASCINACIJA GEOMETRIJSKIM OBLICIMA

„Prvi pogled na slike Vlatka Kastratovića izaziva istovremeno i nevericu i čuđenje i zapitanost otkuda izvire taj začudni koloplet čistih geometrijskih oblika i jarkih zrelih boja koje se rascvetavaju u bezbroj arabesknih šara; u ono snevno i začudno obilje varijativnih mogućnosti interpretacije, odnosno „otvaranje slikeˮ i odgonetanje i njenog sadržaja i značenjskog potencijala.
Zbog svih tih upita koje svaka od od ovih izloženih, a i onog stvaralačkog mnoštva iz ateljea ovog umetnika izaziva, neophoodno je razjasniti uporišna mesta u njegovom opusu.
Nesvakidašnjom motivskom usmerenošću na pravilne geometrijske oblike i na čistotu boja, Vlatko Kastratović predstavlja novinu na savremenoj slikarskoj sceni u Crnoj Gori; uslovno rečeno, podsećanje na avangardni pravac u slikarstvu, na fovizam, ali ne u onom doslovnom značenju, već obogaćenog vlastitom percepcijom života i sveta, onim zbivanjima koja su već proživljena i pretočena u sferu prošlosti, i ona koja se žude, slute i naziru – smeštena na vibrirajućoj lestvici očekivanja i nadanja.
Otuda i ta raznolikost, neobičnost u moru različitih poetika, i iznenađenost pred ovim slikama koje svojom postojanošću definišu naum autora u kompozicionom formulisanju i konstrukciji i suptilnom odabiru određenih geometrijskih oblika i boja. Precizno izvedene zamisli urađene su uljem na platnu i jedna su od bitnih karakteristika ovog umetnika, ali i metaforičnost geometrijskoh oblika koji se ređaju u iluzornim nizovima kao na kaleidoskopu.
I prvo osećanje koje obuzme posmatrača jeste smirenje, a potom ushićenje i ozarenost kao da iz svake figure: iz trouglova, kvadrata, krugova, pravih i lelujavih linija... struji neverovatna čista energija, ona koja pročišćava i dušu i telo; čija silina, posebno u ovom današnjem opakom i naopakom vremenu, u bezosećajnom i bezdušnom svetu, označava prevlast imaginacije i domaštavanja, prevlast unutrašnjih svetova koji izviru iz umetnikove duše.
Simbolika svake slike Vlatka Kastratovića, po profesiji hemičara, a po unutrašnjem diktatu – umetnika, predstavlja svojevrsnu alhemijsku magiju, ono dočaravanje snovidovnih prizora, zaslepljujuće blistavih i sa bojama koje svojom postojanošću manifestuju neprolaznu svetlost nad lavirintom postojanja. Svaka od pojedinačno precizno prikazanih geometrijskih figura pojedinačna je oznaka simbola koji integrišu osnovu slikareve intelektualističke zamisli koja rezultira osobenim sadržajnim kvalitetom.
Zato svaku od slika Vlatka Kastratovića prihvatamo kao nesebičan dar u beskrajnom svemirju mogućnosti, u istovremenoj dvoznačnosti: s jedne strane — u statičnosti figura, u njihovoj nepokretnosti; a sa druge — u igrivosti figura, koje se pomeraju, poklapaju i preklapaju, ali i udaljavanju i približavanju oku posmatrača.
Ova vrsta zatvorenosti, to jest hermetičnosti prizora, uslovljena je i aktuelnošću apstrakcije u ovom vremenu razgradnje i destrukcije smislenosti i postojanosti i u potpunom je saglasju sa umetnikovom namerom da pojedinačnim segmetnima na slici iskaže kompleksnost sopstvenog unutrašnjeg sveta u okviru haosa i bezizlaza.
Osobenim stilom i neimenovanjem naziva slika/slike autor postiže efekat prijemčivosti kod posmatrača, pružajući mogućnost sopstvenog uvida u sadržaj i značenje i utisak koji izaziva.
Bez imena, ili bezimena....svaka od slika Vlatka Kastratovića je doslovce uobličena ideja originalnim i visoko estetskim umetničkim izrazom.”

Milica Kralj