Foto: Pexels

Dan posvećen napitku bez kojeg većina ne može da zamisli početak dana obilježava se od 1983. ali tada je to radđeno 29. septembra. Odlukom Međunarodne organizacije za kafu zvaničan datum je 1. oktobar, koji je obilježen prvi put 2015. godine u Milanu. Od tada se ovaj datum koristi za promociju i slavljenje kafe kao napitka, a propraćen je brojnim programima širom svijeta.

Kafa je napitak sa prepoznatljivom aromom i ukusom, koji se priprema kuvanjem prženog sjemena biljke kafe, najčešće u void, rjeđe u mlijeku i obično služi topla. Ovo piće je veoma popularno u mnogim zemljama svijeta.

Kratko nakon konzumacije dolazi do blage nervne stimulacije, što pojačava budnost, uzrokuje osjećaj toplote, ali ona i razbuđuje i ubrzava rad srca itd. U većim količinama kafa uzrokuje uzbuđenost, psihički nemir, lupanje i preskakanje srca i nesanicu.

Postoji više načina pripremanja kafe, a među najpoznatijim su turska kafa, filter kafa, espreso, instant kafa, irska kafa i kapućino, kao poseban način pripremanja espreso kafe.

Biljke kafe se uzgajaju u više od 70 zemalja, prvenstveno u ekvatorijalnim regionima Južne Amerike, Južne Azije, Indije i Afrike. Dvije vrste koje se najčešće uzgajaju i koje imaju najveću potražnju su arabika i manje sofisticirana, ali jača i izdržljivija – robusta. Ova druga vrsta je otporna na kafinu listnu rđu, Hemileia vastatrix, iako ima gorči ukus.

Kad sazru, zrna kafe se beru, obrađuju i suše. Zelena nepržena zrna kafe su jedan od najprodavanjih poljoprivrednih proizvoda u svijetu. Nakon prodaje, zrna se prže do različitih stepena, u zavisnosti od željenog ukusa, nakon toga se melju i kuvaju da bi dobila kafa.

Kultivacija kafe je prvobitno započeta u južnoj Arabiji. Najranija kredibilna evidencija konzumiranja kafe se javlja iz sredine 15. vijeka u Sufi univerzitetima Jemena.

U Afričkom rogu i Jemenu, kafa je korištena u lokalnim religioznim ceremonijama. Kako su te ceremonije bile u konfliktu sa vjerovanjima hrišćanske crkve, Etiopijska crkva je zabranila sekularno konzumiranje kafe sve do vladavine cara Menelika II.

Piće je takođe bilo zabranjeno u Otomanskoj Turskoj tokom 17. vijeka iz političkih razloga i bilo je povezivano sa buntovničkim političkim aktivnostima u Evropi.