Foto: Nikola Todorović


Sa piscem je razgovarao reditelj Goran Bjelanović, koji je kazao da Plevneš nadrasta vrijeme na jedan nesvakidašnji način i da njegovo književno djelo karakteriše provlačenje izuzetno sofisticirane duhovne niti koja povezuje antičku književnost, romantizam i postmodernu i postavlja temelje za buduće pozorišne stvaraoce.

„Eto, naučnicima nije uspjelo da naprave krivulju vremena i onu crvotočinu, a njegov genijalni duh je uspio da sve te pozorišne pravce udomi u svojim djelima. I pokušati da Plevneša svrstamo u bilo koji žanr ili epohu bilo bi kao kad bismo more pokušali da ulijemo u neku bocu. Kakva god da je boca oblika prelivalo bi, a tako i Plevnešov duh preliva“, istakao je Bjelanović.


Bjelanović/Foto: Nikola Todorović

Bjelanović i Plevneš razgovor su započeli prisjećajući se vremena u kojem je došlo do autorovog neslaganja sa establišmentom u bivšoj Jugoslaviji i Plevnešovom radu u Parizu gdje se susreo sa „najvećom od svih ljudskih tajni“.

„Tražio sam taj tajnopis egzistencije u mladosti i put me je doveo jednog pozorišta iluzionista koje je spremalo svoje predstave na Per Lašezu. To je bilo sedamdesetih godina kad sam prvi put otišao. I kada se moja prva drama izvela na Sterijinom pozorju i poslije u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, Jovan Ćirilov je napisao u Politici da se u „Erigonu“ osjeća da je Plevneš radio na groblju Per Lašez i negdje je on pročitao da sam došao tu zbog groba Modiljanija i DŽima Morisona i da sam tu oktrio Oskara Vajlda koji kaže da se jedna ideja ne može nazvati idejom ako nije opasna. U tom smislu, mislio sam da postoje vertikale koje su podzemne i koje se ne vide na površini zemlje. I pošto su planete bezbrojne kao ljudske sudbine, reč planetos označava usamljenog čovjeka, sve se svodi na usamljenog čovjeka. I jedan Bodlerov stih kaže da je sve počelo od jedan i sve završava u jedan. Tako da sam na pariskom groblju gdje sam radio kao metač groblja, otkrio da je vrijeme iluzija i da postojimo u svim vremenima, realnim i nadrealnim, i da se umjetnost rađa u stvari u nama kao jedina ideja da sam život može dobiti neki smisao“, kazao je Plevneš.


Plevneš/Foto: Nikola Todorović

Gost Festivala „Ćirilicom“ prisjetio se i posljednjeg Kongresa jugoslovenskih pisaca koji je održan u Novom Sadu u aprilu 1985. godine.

„Ja sam u dva iza ponoći napisao 28 redova i postao glavni noćni orator sa jednim malim tekstom koji su samo „Književne novine“ objavile u cjelini. Ostali su rekli da je Plevneš izgovorio neki monogol koji je uzbudio salu. U stvari, ja sam „napao“ predsjedavajućeg koji je pomenuo riječ „naša revolucija“ 68 puta u glavnom referatu. A moj tekst je počeo otprilike ovako: Poslijeratna zloupotreba riječi „naša“ uništila je sve vrijednosti našeg života, čak i naše smrti. „Naša revolucija“, „naše bogatstvo“, „naša radnička klasa“, „naša budućnost“, a ništa nije naše sve je njihovo. I ja imam pravo na privatnu revoluciju. I u tom smislu, počela je jedna ideološka perverzija oko tog monologa. Pošto je nekoliko stranih dopisnika napisalo da ću biti novi disident iz Jugoslavije, ja sam odlučio da ne idem nigdje. Tada sam izgubio i posao, ali moje drame su se igrale u 11 tadašnjih jugoslovenskih pozorišta u svim republikama. Na neki način, ta energija duhovne solidarnosti sa mojim riječima natjerala me da mislim da je opravdano kad neki očekuju da idete, da ostanete u stvari“, naveo je Plevneš, naglasivši da je njegov govor tada podržavo i veliki Danilo Kiš.

Plevneš se potom povukao u rodno selo gdje je radio na drami „R“, a 1988. je uslijedilo i izvođenje tog komada na američkim pozorišnim scenama.

„Jedini istorijski dokument te drame je bio da je jedan učitelj iz Skoplja koji se zvao Avram streljan 1946. godine zbog toga što je iz školskog magacina uzeo osam flaša zejtina. Imao je dva dječaka, dva sina, i jedna žena mu je, zbog toga što je tada vladao veliki kašalj, rekla da dječaci treba da piju po dvije lažice ujutru i uveče. I pošto se hrana uzimala na bonove, on je uzeo iz magacina to ulje i bio je strijeljan zbog toga. Znači, on je molio da ga ostave, pošto je vodio analfabetske kurseve i stigao je samo do slova „r“. I podnaslov drame je: „Dramski san sa strijeljanjem u azbuci“. I on je došao do slova „r“, rekao da ga puste da završe predavanje, ali oni to nisu učinili. NJegov sin Maksim Brodski postaje glavni akter nacionalnog pozorišta. A kada je saznao kako je njegov otac strijeljan i shvatio da sudija tadašnjeg narodnog suda, koji je postao jedan od najvećih predstavnika socijalističke buržoazije holivudskog tipa, dolazi u pozorište da mu preda bistu njegovog oca kao znak da su oni pogriješili, Brodski počinje najveći štrajk u istoriji svjetskog pozorišta koji traje 48 sati“, kazao je Plevneš.

Biografija autora

Jordan Plevneš (1953) je makedonski dramski pisac i diplomata, jedan od najpriznatijih, žanrovski najraznovrsnijih autora koji je istaknut i u poeziji i prozi i u dramskim djelima, u esejima, ali takođe kao makedonski misionar-intelektualac koji makedonsko duhovno nasljeđe animira širom svijeta. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Skoplju i magistrirao na predmetu „Makedonska narodna drama“.

Od 1985-1988. radio je u Institutu za makedonsku književnost na Filološkom fakultetu „Blaže Koneski“ u Skoplju. Bio je urednik „Misla” od 1980. do 1985. Dobitnik je više književnih nagrada i priznanja: nagrade lista "Studenski zbor", na 23. "MES-u" u Sarajevu nagrade za najbolji dramski tekst, vanredne nagrade Sterijinog pozorja i brojnih međunarodnih književnih nagrada. Član je DPM-a i bio je sekretar za međunarodne odnose u periodu od 1984. do 1986. godine. Od 1988. godine živi u Parizu, gdje predaje makedonski jezik i književnost, a kasnije i Interakcije balkanskih književnosti na Nacionalnom institutu za orijentalne jezike i civilizacije.

Predavao je kreativno pisanje na evropskim i američkim univerzitetima, Univerzitetu Teksas u Dalasu, Univerzitetu Jejl i Univerzitetu Orsej u Parizu. 2011. godine izabran je za člana doktorskih studija na Univerzitetu Panteon Asas na Sorboni i svake godine drži seriju predavanja za postdiplomce i studente doktorskih studija.

Istovremeno, ostvaruje evropsku i svjetsku književnu karijeru sa velikim brojem objavljenih i izvedenih djela na tridesetak jezika na svim kontinentima. Predsjednik je Festivala jugoistočne Evrope u Parizu i Berlinu, kopredsjednik Festivala francuskog filma u Ohridu i osnivač pozorišnog festivala „Glumac Evrope“ u Prespi.
Plevneš je 2000. godine Ukazom predsjednika Republike Makedonije Borisa Trajkovskog imenovan za ambasadora Makedonije u Francuskoj, Španiji, Portugalu i Unesku. Plevneša je 2008. Francuska odlikovala visokom nagradom „Vitez najvišeg reda književnosti i umjetnosti“, kojom mu je odato priznanje za učešće u razvoju kulture i prijateljskih odnosa Francuske i Makedonije. Redovni je profesor na Univerzitetu audiovizuelnih umjetnosti – Evropska akademija za film, pozorište i igru – Skoplje-Pariz-Jesen-Roterdam, njegov osnivač 2007. godine i aktuelni rektor.
Aktuelni je potpredsjednik Uneskove međunarodne asocijacije za dijalog između civilizacija. Jordan Plevneš piše na makedonskom i francuskom jeziku. Autor je brojnih knjiga poezije, proze, drama. Izdavačka kuća „Arka” iz Srbije 2017. godine objavljuje antologiju Plevneševih drama, sa predgovorom Bore Draškovića „Igraj-Plevneš”. Iste godine čuveni pariski izdavač „Le Temps des Cerises“ objavljuje njegove „Sabrane drame” sa predgovorom poznatog francuskog pisca Žaka Lakarijera, pod naslovom „Portret Plevneša u Molijerovom teatru”.

Jordan Plevneš je 2017. godine izabran za redovnog člana Evropske akademije nauka, umjetnosti i književnosti, a 2021. godine dobio je Gran pri Francuske akademije za životno djelo i kreativni opus.

Osmi Festival „Ćirilicom“ do 14. septembra organizuju Narodna biblioteka Budve i Udruženje izdavača i knjižara Crne Gore, uz podršku Opštine Budva, Turističke organizacije opštine Budva i Javnog preduzeća za upravljanje morskim dobrom.