Period trajanja izložbi je od 13. februara do 8. marta 2019. godine. Kustoškinja izložbe je Jelena Đakonović, istoričarka umjetnosti.

Zbirka Savremeni ekspresionisti je najznačajnija zbirka Moderne galerije „Jovo Ivanović“, sa djelima svjetskih i domaćih umjetnika ovog likovnog izraza.

Formirana je od radova koji su se našli na prvoj izložbi koja je organizovana u budvanskoj Modernoj galeriji 1972. godine. Tada su bila izložena djela vodećih svjetskih i domaćih ekspresionista, koji su svoje radove poklonili Modernoj galeriji nakon izložbe.

Predstavljena su djela Jasea Tabućija, Martina Bredlija, Bengta Lindstroma, Fransoa Žislena, Gustava Bolina, Rožer Edgar Žilea, Dorotea Arnaiza i Karla Oto Geca. Od jugoslovenskih umjetnika izlagali su Petar Lubarda, Milorad Bata Mihailović, Ljubinka Mihailović, Predrag Peđa Milosavljević, Branko Filo Filipović, Edo Murtić, Zlatko Prica, Gligor Čemerski, Đorđe Ivačković, Zoran Pavlović, Andrej Jemec, Mehmed Zaimović, Janez Bernik i Jovan Ivanović. Istaknuti farancuski likovni kritičar Žorž Budaj je okarakterisao ovu zbirku kao „konciznu i kvalitetnu antologiju slikarstva koje se javilo u Evropi poslije Drugog svjetskog rata, umjetnika koji ostaju duboko vezani za realan svijet i problem naše civilizacije”.

U aktuelnoj postavci je izložen izbor iz zbirke Savremeni ekspresionisti, i predstavljena su djela Petra Lubarde, Ljubinke Jovanović, Milana Cileta Marinkovića, Milorada Bata Mihailovića, Zorana Pavlovića, Marina Tartalje, Nikole Grahovca, Branka Fila Filipovića, Mehmeta Zaimovića, Janeza Bernika, Gustava Bolina i Martina Bredlija.

U maloj sali Moderne galerije „Jovo Ivanović“ u toku je izložba slika Braće Bocarić, Špira i Anastasa, slikara porijeklom iz Budve. Braća Bocarić pripadaju prvim školovanim slikarima kako u Crnoj Gori, tako i u Bosni i Hercegovini, na čijoj likovnoj sceni su prisutni od 1896. godine. Boravili su u Mostaru i Sarajevu gdje im se putevi razilaze. Anastas iz Budve odlazi u Atinu gdje završava slikarsku školu, nakon čega se nastanjuje na Cetinju i radi kao dvorski slikar kralja Nikole.

Zatim boravi u Mostaru, Sarajevu, Zagrebu, Beogradu, Carigradu, Kairu, Solunu, Skoplju, Subotici, Novom Sadu i na kraju se nastanjuje u Perastu, gdje umire 1944. godine. Špiro iz Budve odlazi u Dubrovnik pa u Veneciju, gdje je učio slikarstvo, da bi se u Mostaru pridružio bratu Anastasu.

Odatle ga put vodi u Sarajevo, pa u Banja Luku u kojoj je 1941. tragično stradao od strane ustaša. Anastas i Špiro Bocarić dali su veliki doprinos razvoju likovne kulture i muzeologije, posebno začetku moderne umjetnosti na početku XX vijeka, ne samo u Crnoj Gori, nego i na području bivče Jugoslavije, a i šire.