Adam Zagajevski (Lavov, današnja Ukrajina, 1945), jedan od najznačajnijih savremenih svjetskih pjesnika i esejista.
Poslije okončanja Drugog svjetskog rata porodica Zagajevski preselila se u Gljivice, grad u Šleskoj.

Studirao je filozofiju i psihologiju u Krakovu, gdje je, radeći kao profesor filozofije, živio do 1980. godine. Poslije toga preseljava se u Sjedinjene Američke Države, gdje je univerzitetski profesor u Teksasu, dok jedan dio godine živi u Parizu. Poslije pada Berlinskog zida Zagajevski gradovima u kojima živi ponovo pridružuje i Krakov.

Jedan je od najprevođenijih poljskih pjesnika, njegove pjesme i eseji objavljeni su na svim vodećim svjetskim jezicima.
Knjige pjesama: Saopštenja (1972), Mesarnice (1975), Pismo, Oda množini (1982, 1983), Putovati u Lavov (1985), Platno (1990), Ognjena Zemlja (1994), Žeđ (1999), Antene (2005) i Nevidljiva ruka (2009).

Najvažnije knjige eseja: Mali Larus (1991) i Odbrana vatrenosti (2002).

U izdanju Arhipelaga objavljene su knjige pjesama Zagajevskog Antene (2007) i Nevidljiva ruka (2012), kao i knjiga eseja Odbrana vatrenosti (2013).

Adam Zagajevski dobitnik je Međunarodne književne nagrade „Književni plamen“ za 2018. godinu koja mu se uručuje prigodom otvaranja 11. regionalnog festivala izdavača i pisaca BOOKA 2019. koji organizuje Nova knjiga iz Podgorice.