Izložbu će otvoriti Milović Milica, umjetnica iz Podgorice, koja će nastupiti i u muzičkom dijelu programa. Kustoskinja isložbe je mr Senka Subotić.

Kristina Pirković je rođena 1991.  godine.  Diplomirala je 2014. godine na Filološko- umetničkom fakultetu u Kragujevcu, na odseku za primenjenu i likovnu umetnost, smjer  zidno slikarstvo, u klasi redovnog profesora Željka Đurovića. Master studije završila 2015. godine na istoimenom fakultetu, smjer zidno slikarstvo, pod mentorstvom profesora Željka Đurovića i komentorstvom docenta Jelene Šalinić Terzić.

Član je ULUS-a od 2018. godine. Ovo će biti 12 po redu samostalna izložba, a učestvovala je i na više kolektivnih izložbi u Srbiji kao i van granica. Veoma zapažena je bila i na Hercegnovskom zimskom  salonu u februaru ove godine, kao i u okviru
izložbe „Tragom mediale”, održanoj u Modernoj galeriji u Budvi u julu 2018. godine. Ovo je njena prva samostalna izložba u Crnoj Gori. 

Na izložbi će biti predstavljeno 20 radova rađenih u kombinovanoj tehnici na papiru i platnu. Radovi pripadaju serijama koje  nose  nazive: „Lament nad Uzvišenim“, „Pad čoveka“ i „O
Zapovestima i padu“. U nastavku donosimo dio teksta iz kataloga koji potpisuje kustoskinja izložbe mr Senka Subotić: „Posmatrati slike Kristine Pirković može se opisati kao ronjenje u neistraženim vodama tajanstvenih dubina, poput nečega što se reflektuje kao umjetnički izraz uzvišenosti u nekom nestvarnom iimaginarnom tonu sablasne svečanosti.

Kao sam čovjek, i život je tajna, a tako i svemir, i svešto nas okružuje. Čovjekova egzistencija u prirodi je borba dobra i zla, dok se tijelo i duša mijenjaju tokom života. Od svog rođenja, čovjek prihvata svijet kao nešto što treba istražiti, kao
Svijet u kojem postoji duša, a ta duša je dio Svemira. Kristinini likovi su dio tog Svemira.

Oni žive u nekoliko dimenzija istovremeno i kao bebe, odrasli, ali i kao izobličena bića. Ta fantastična bića izviru
na njenim platnima kao što su u vrijeme kada su ljudi vjerovali u tajanstvenu moć prirode izvirala iz ljudske mašte, kad su ljudi drhtali pred prirodnim silama i vjerovali u postojanje demona i
reinkarnacije čovjeka u životinju.

Kristinini likovi i njihova izobličena lica postavljeni su u nekom svijetu čuda i fantazije u često zastrašujućim prizorima od kojih se ledi krv u žilama, ali istovremeno u sebi nose neku toplinu koja izvire iz napaćenih lica i očiju koje mole za spas.”