Foto: Twitter/Andrija Delibašić

Prvi susret sa fudbalskim terenima

Andrija dijete Nikšića rođen je 24. aprila 1981. godine. Kao dječak sa sedam godina, krenuo je da gazi “travnatu podlogu” u svojm rodnom Nikšiću, u petlićima FK Sutjeske. Nakon petlića nastavio je u pionirima istoimenog kluba prenoseći svoju dječiju igru iz naselja sa svojim vršnjacima na fudbalski teren.

Igranje, druženje i zabavljanje do pionirskih selekcija je Andriji bilo zanimljivo, i onda se desila jedna velika utakmica sa FK Partizan, prijateljskog karaktera - memorijalni turnir, gdje su odigrli neriješeno 2:2, a Andrija je uspio da postigne jedan gol i već tu za njega počinje intresovanje velikog Partizana.

I pored intresovanja Andrija svoje fudbalske snove nastavlja u rodnom Nikšiću. Iste godine sa FK Sutjeska osvaja prvenstvo Crne Gore u pionirskoj konkurenciji. Samim tim uspijeva da se sa svojom ekipom plasira na završnom turniru gdje su se našle ekipe iz Srbije, Kosova i Metohije, Prištine, između ostalog i Partizan koji je već jednom pokazivao intresovanje za Andriju. Upravo ta utakmica kao da je trasirala Andrijin fudbalski put, Sutjeska je pobijedila 5:2, a Andrija bio strijelac dva gola. Upornost čelnika Partizana se isplatila i već sa 14-15 godina Andrija iz Sutjeske prelazi u mlađe kategorije FK Partizan. Igrajući u mlađim kategorijama Andrija se veoma isticao u kadetskoj i omladinskoj konkurenciji igrajući čak sa starijima od sebe. To ga je dovelo do prvog tima FK Teleoptik u kojem je igrao kao pozajmljeni igrač Partizana.

Bombardovanje 1999. godine Andriju je vratilo u rodni Nikšić, gdje je proveo par mjeseci. Odmah po završetku bombardovanja dobija "famozni" poziv iz Beograda da potpiše profesionalni ugovor sa Partizanom.

Partizan, kruna uspjeha Liga šampiona i sledeći klubovi

Potpisivanjem tog ugovora Andrija ispunjava ono o čemu je sanjao još kao dječak kada je počeo da trenira fudbal. Seniorski dani u Partizanu najviše u memoriji navijača Partizana ostaju u sjećanju zbog sjajne sezone u ligi šampiona, kada je praktično bio jedini strijelac Partizana u grupnoj fazi sa tri gola, postigavši ih protiv Porta i Marseja, a malo je nedostajalo da postigne i pogodak protiv velikana kao što je Real Madrid.


Andrija Delibašić, Foto: Mondo

Četri provedene godine u Partizanu su mu donijele dvije titule i jedan osvojeni kup. Međutim u sjećanju mu se urezala utakmica Lige šampiona, gdje je proživio nevjerovatno lijepih šest mjeseci. Iako pored velikog intresovanja da ostane, on nakon osam godina napušta Partizan i nastavlja svoju karijeru. Španija je bila Andrijina sljedeća destinacija, gdje potpisuje ugovor sa Majorkom, a tokom boravka u španskom prvoligašu, bez obzira na dobre partije, odlaskom trenera Aragonjesa ( preuzeo Špansku reprezentaciju ) biva proslijeđen na pozajmice u klubove: Benfika, Braga, Aek iz Atine, Beira Mar, Real Sosiedad, da bi 2008. godine potpisao za Herkules u kom je igrao drugu Špansku ligu. Drugu godinu ugovora u Herkulesu odmah pokazuje svoju klasu i kao najbolji strijelac ekipe uvodi Herkules u prvu ligu Španije. Andriji je upravo te godine istekao ugovor sa Herkulesom i na veliko iznenađenje ne dobija novi, nego je primoran da potraži novu sredinu. Ubrzo nastavlja u Španiji, u redovima Raja Valjakana, i nastavlja igru u drugoj ligi sa kojim već nakon godinu ulazi u Špansku primeru. Zanimljivo je da ga Herkules nije “ispoštovao” i seli se u sekundi. U Valjakanu provodi tri godine iz kog prelazi u tajlandski Ratčabari. Kako to biva kod najvećih igrača na kraju karijere vraća se u svoj rodni grad i matični klub Sutjesku. Nakon samo dvije odigrane utakmice osjetio je da je došlo vrijeme za kraj i rekao je dosta, to je to.


Delibašić, Foto: Getty Images

Reprezentativni grb i ostvarenje sna

Andrija se može pohvaliti da je igrao za reprezentaciju SCG i to u žestokoj konkurenciji igrača do 21 godine. I već na prvom takmičenju, tačnije na Evropskom prvenstvu osvaja srebrnu medalju sa svojom reprezentacijom izgubivši u finalu od Njemačke, ali i pored poraza to je bio veliki uspjeh Andrije i saigrača.
Za reprezentaciju Crne Gore igrao je od 2009. do 2013. godine upisavši 20 utakmica i postigavši šest golova. Jedan gol koji je postigao biće upisan zlatnim slovima u crnogorskoj fudbalskoj istoriji, a desio se te prohladne noći u Podgorici na gradskom stadionu u poslednjem meču kvalifikacionog ciklusa uz tipične Engleske navijače koji su doputovali u malu zemlju da osvoje sva tri boda, a naši momci zajedno sa svim navijačima Crne Gore sanjali remi i odlazak u istorijski baraž. Nadoknada vremena se igrala, Englezi u vodstvo 2:1, a naši momci napadaju svim silama, gdje bukvalno gol Engleza visi u vazduhu, Simon ( Vukčević ) pronalazi Savića koji zavrće loptu sa desne strane, u šesnaestercu pored korpulentnih Engleza vidi se samo nebeski skok momka sa brojem 23 ( Andrija ) u crvenom dresu i lopta u mreži Engleza. Nema riječi da se opiše emocija, Andrija trči i penje se na ogradu tribine, za njim svi crnogorski igrači i navijači, slavlje, nezapamćena euforija i rezultat na semaforu 2:2, a “ mala” Crna Gora u baražu, a Andrija na sedmom nebu. Njegova reakcija i dan danas kaže kad se sjeti tog gola, a dao ih je dosta, kroz glavu mu prolazi svašta, da je to možda bio i gol karijere. Žal što Crna Gora nije uspjela da se plasira na evropskom prvenstvu, a kaže da su mogli sa tom generacijom otići na veliko takmičenje. Prošlost jeste, ali se ne zaboravlja kaže popularni Deli.


Delibašić, Foto: Savo Prelević

Iz kopačkih u odijelo

Nakon sjajne fudbaske karijere Andrija nastavlja svoju fudbalsku priču u trenerskim vodama. Prvi trenerski angažman, ali ne kao samostalni već pomoćni trener, Andrija je počeo u Partizanu, gdje ga je trener Marko Nikolić uvrstio u stručni štab, tačnije da radi individualno sa napadačima, računajući na njega da će kao mladi kolega imati veliki doprinos u napretku napadača čije vrijeme tek dolazi. Poslije boravka u Partizanu u kojem je puno toga naučio od stratega Marka Nikolića za kojeg kaže da je veliki motivator i znalac, poslije uloge pomoćnika u Partizanu Andrija se vraća u rodni Nikišić ali dobija novu ulogu u beogradskom velikanu, da bude skaut kluba za područje Crne Gore.


Andrija Delibašić, Foto: Telekom 1. CFL/FSCG

Nakon završetka svih obaveza sa Partizanom Andrija svoje mjesto pronalazi u Fk Budućnost gdje je bio prvi pomoćnik šefu stručnog štaba Mladenu Milinkoviću. Poslije tri godine rada u FK Budućnost napušta redove plavih sa osvojena četiri trofeja, a može se pohvaliti da je uporedo i dobio A licencu za trenera. Andrija u narednom periodu završava i dobija Uefa pro licencu i dolazi do prvog samostalnog trenerskog anganžmana u FK Mornar iz Bara.
Kako i sam kaže gradio je sebe, marljivo učio od šefova i spremao se za posao trenera iako nekad nije lako biti ni pomoćnik. Njegova strategija je prenijeti na igrače svoje iskustvo i svoje napadačke sposobnosti, biti ofanzivniji, ići na gol više i igrati za navijače, a Andrija je sve to radio u svojoj igračkoj karijeri.

Zanimljivo je spomenuti i dolazak tj. pojavu prvog Tek Bol stola u Crnoj Gori u Baru koji je Andrija pohvalio jer su i njegovi igrači demonstrirali ovu sportsku igru na novom terenu, i objasnio da su tehnička potkovanost, snalažljivost i koncentracija glavni uslovi za savladavanje ove nove sportske vještine.


Delibašić tekbol, Foto: Pobjeda.me


Seniorska karijera:

- Partizan 1999-2004 100-nastupa 48-golova
- Majorka 2004-2008 29-nastupa 7-golova
- Benfika 2005 5-nastupa 0-golova
- Braga 2005-2006 10-nastupa 4-gola
- Aek-Atina 2006 10-nastupa 1-gol
- Beira Mar 2007 11-nastupa 1-go
- Real Sosiedad 2007-2008 33-nastupa 6-golova
- Herkules 2008-2010 65-nastupa 20-golova
- Rajo Valjakano 2010-2013 81-nastup 14-golova
- Ratčaburi 2014 7-nastupa 0-golova
- Sutjeska 2015 2-nastupa 0-golova

Reprezentativna karijera:

- Crna Gora 2009-2013 20-nastupa 6-golova

Klupske titule :

- Partizan 2001/02 2002/03- Prvenstvo SCG
- Partizan 2000/01 – Kup SCG
- Benfika 2004/05- Prvenstvo Portugala

Vrijedno pomena:

- Srebro na EP 2004 do 21- godine SCG
- Partizan 2003/04 3-gola u Ligi šampiona

S.M.