Foto:Fakultet za sport Beograd

Srećno djetinstvo u prijestonici Crne Gore

Iako potiče iz skromne porodice, popularni Vuja imao je srećno djetinstvo na divnom Cetinju. Odrastajući u gradu pod Lovćenom, pored urođenog ponosa, izgradio je i snažan karakter. Svoje karakterne osobine najbolje je pokazivao svojom igrom na terenu.


Veselin Vujović i Zoran Roganović, Foto: Privatna arhiva


Košarka, karate, pa tek onda ljubav prema rukometu

Rođen na Cetinju 1961. godine, kao dijete Vuja trenira karate. Činjenica da je pred čuvenom braćom Jorgom polagao za pojaseve, govori o tome koliko je bio uspješan u tom sportu. Uporedo sa karateom trenirao je košarku i rukomet. Zdrav i aktivan način života za njega su bili imperativ i najvažniji segment socijalnog razvoja. Kada je došao trenutak odluke, on bira rukomet kao svoj životni put. Shvatio je da ga karate kao individualni sport ne ispunjava, više je uživao u društvu i svemu što nosi kolektivni sport i igra sa loptom.


Foto: Starsportphoto

Košarka – Veselinova prva ljubav

Kada je KK “Lovćen” upisivao nove članove, jedina želja mu je bila da postane član tog popularnog kluba. On sa bratom odlazi na upis, međutim dječački san postaje tiha patnja, zato što njegov brat postaje član Lovćena, a on ne. Talenat prema više sportova prepoznali su njegovi drugovi rukometaši, koji su ga pozvali da sa njima učestvuje na srednjoškolskom prvenstvu. Iako razočaran zbog košarke, ljubav prema sportskim aktivnostima i lopti nikada se nije ugasila. Noseći u sebi borbeni duh, pobjeda je za njega bila sinonim za sreću. Na gore pomenutom prvenstvu, Vuja pokazuje nesvakidašnje umijece na terenu, što ostavlja utisak na legendarnog rukometnog trenera, Miška Popovića, koji mu predlaže da trenira rukomet. Međutim, visok, talentovan, on svoju budućnost i dalje vidi u košarci i nikako ne odustaje od svoje prve ljubavi, pa paralelno trenira košarku i rukomet.

Košarka i Rukomet

Neke stvari koje su danas nezamislive Vuja je sa lakoćom radio, jer je kao juniorski rukometni reprezentativac Jugoslavije i igrač Metaloplastike odlazio na Cetinje da igra košarku za KK Lovćen. Vješto prikrivajući “dvostruki život” on je čak predsjedniku Metaloplastike kada ga je pitao za košarkaše Vujoviće odgovorio da su mu to rođaci. Tajna je otkrivena tokom jednog košarkaškog meča kada je Vuja postigao koš za pobjedu, a sportske novine sjutradan objavile naslove poput – “Rukometaš donio pobjedu”, "Veselin Vujović postigao odlučujići koš”. Nakon toga predsjednik Metaloplastike upućuje Vuji oštre kritike zbog takvog ponašanja i konačno zabranjuje da se bavi košarkom. Međutim on ne odustaje od košarke, samo uzima ispisnicu iz Lovćena i prelazi u Badovince, gdje je već imao saigrače iz rukometa koji su igrali i košarku. Ta ljubav bila je jača od bilo kakvog autoriteta. Za ovog sportistu vezuju se mnoge interesantne priče, a jedna je vezana za finale Lige šampiona 1991. godine između njegove “Barselone” i “Proletera” iz Zrenjanina. Na dan finala, opuštajući se pred utakmicu on pristaje da odigra jedan košarkaški meč sa “momcima iz kvarta”, ali to mu nije smetalo da istog dana uzme titulu na najvećem klupskom takmičenja u Evropi.


Foto: printscreen

Šabac, Metaloplastika, Španija

Tokom posjete predsjednika RK “Metaloplastika” Cetinju, Vujini roditelji na pitanje da li je njihov sin zaista toliko dobar igrač, dobijaju odgovor – najbolji je, što dovoljno govori o njegovom igračkom kalibru. Lovćen dobija novac za Vuju, a on postaje prvi igrač u Jugoslaviji za kojeg je plaćeno obeštećenje.
Nakon dolaska u Šabac, period adaptacije teško je podnio, ali se vremenom rodila obostrana ljubav Šapčana i naše legende. Od rukometne juniorske ekipe kojoj je pripadao i Vuja, pravi se ekipa za prvi tim. Nedugo zatim počinju da se nižu titule, sedam puta uzastopno postaju prvaci Jugoslavije (1982 – 1988), osvajaju četiri kupa (1980, 83, 84 i 86) i dvije lige šampiona (1985 – 1986). Ta generacija je bila natprosječno talentovana. Preovladavala je velika hemija u ekipi, nijedan trening se nije propuštao, čak su i povrijeđeni dolazili da bi davali podršku saigračima.

Put iz Šapca i Metaloplastike vodi ga direktno u Barselonu. Sa Barsom uspijeva da četiri puta uzastopno bude prvak Španije (1989 – 1992), da uzme dva Kupa Kralja (1990, 1993), četiri Superkupa (1989 – 1992) i jednu Ligu Šampiona (1991). Tačku na svoju igračku karijeru stavio je u dresu Granoljersa, sa kojim je uspio da osvoji Kup Španije (1994.) i EHF kup 1995 godine.


Foto: printscreen

Reprezentacija, prvi put na spisku igrača

Kada je riječ o Vujinoj reprezentativnoj karijeri, najveću radost je osjećao kada je saznao da će biti na spisku selektora. Sa reprezentacijom Jugoslavije uspio je da osvoji dvije Olimpijske medalje i to zlatnu 1984. godine u Los Anđelesu i bronzanu u Seulu 1988. godine. Velik je broj medalja koje je osvojio, sa svjetskih prvenstava ima dvije medalje, zlato 1986. u Švajcarskoj i srebro 1982. u Zapadnoj Njemačkoj. Sa Zlatnom medaljom se okitio na Mediteranskim igrama 1983. u Kazablanki. Sa evropskog prvenstava može se pohvaliti bronzanom medaljom, osvojenom sa Jugoslavijom na prvenstvu u Španiji 1996. godine. Reprezentativnu karijeru čekirao je sa 738 postignutih golova, što mu daje epitet najboljeg strijelca u istoriji reprezentacije Jugoslavije. Nagradu u vidu rukometaša godine u Jugoslaviji uspio je da zasluži 1986. i 1988. godine, a te godine je bio i IHF igrač godine. Krunu reprezentativne karijere dobija 1988. godine, kada biva proglašen za sportistu godine Jugoslavije, što je u istorji jedinstven slučaj da to priznanje dobije rukometaš u toj državi.


Foto: MARCA

Sa terena na klupu

Već kao mlad igrač imao je u podsvijesti da može postati trener. Uvijek je dizao svoj glas, kad god je mislio da nešto nije u redu, ne samo na terenu nego i kad su u pitanju trening i pripreme. Trenersku karijeru počeo je graditi u Metaloplastici, a nakon toga je vodio Lovćen. Tokom 2000-te godine bio je trener Partizana, a iste te godine preuzeo je Sijudad Real, sa kojim je osvojio EHF kup pobjednika kupova 2002 godine. Makedonski Vardar vodio je u period od 2006-2013 godine (u međuvremenu 2010. trenira katarski AL Sad). Vardar je sa Vujom na kormilu bio prvi osvajač SEHA Lige 2012. godine u Zagrebu. Tri puta osvaja šampionat i kup Makedonije 2007,8 i 12-te godine. Nakon uspješne epizode u Vardaru preuzima AL ŠABAB DUBAI iz UAE, sve do 2014-te godine kada prelazi u hrvatski RK Zagreb. Sa istoimenom ekipom uspješno osvaja po dva puta Hrvatsko prvenstvo i kup, a igranjem četvrt finala Lige šampiona 2016 godine ostvaruje veliki uspjeh. Napušta klub 2016 godine u oktobru. Sezona 2017, 2018 vodi ga u Sloveniju gdje postaje trener ekipe Kopar 2013. Zatim se seli u Niš, gdje nije uspio da napravi zapažen rezultat i podnosi ostavku kao rezultat istog i loše finansijske organizacije. Po drugi put u karijeri preuzima Zagreb 2019-te godine, ali nakon nešto više od pola godine vođenja podnosi ostavku zbog ličnih razloga. Banjalučki Borac je Vuju angažovao 2021. godine, ali nije uspio doći do naslova šampiona BIH, jer je završio na drugom mjestu. Iste godine napušta Banjalučane i vraća se u Vardar po drugi put, ali ni taj mandat mu nije mnogo trajao, s obzirom da je dobio otkaz poslije pola godine – razlog loši rezultati.


foto: RK Vardar

Selektor, ali ne svojoj Crnoj Gori

Kao selektor reprezentacije Jugoslavije uspio je osvojiti četvrto mjesto na OI 2000 godine u Sidneju. Iznenada poslije tog takmičenja napustio je mjesto selektora, ali se vraća na istu funkciju 2013 giodine. Selekciju SCG vodio je na EP u Portugalu 2004. godine, gdje je osvojio osmo mjesto, na Svjetskom prvenstvu 2005.godine u Tunisu rezultat je bio peto mjesto, a 2006. godine na EP u Švajcarskoj zauzeo je deveto mjesto. Poslije prvenstva u Švajcarskoj došlo je do nesuglasica izmedju selektora Vujovića i nekoliko reprezentativaca, pored optužbi na njegov račun koje je demantovao podnio je ostavku na mjesto selektora. Slovenci su u Vuji vidjeli veliki potencijal za svoju reprezentaciju. U maju 2015. godine postaje njihov selektor. Prvo takmičenje pod Vujinom dirigentskom palicom bilo je 2016. god na EP u Poljskoj. Iste te godine je u kvalifikacijama za OI u Riju uspio da odvede Slovence na igre. Na OI pravi zapažen rezultat završivši takmičenje na solidnom šestom mjestu, a samim tim dobija povjerenje od čelnika slovenskog rukometnog saveza u vidu produženja saradnje do 2020. godine. Svjetsko prvenstvo u Francuskoj koje je odigrano 2017. godine donosi Slovencima veliki uspjeh jer osvajaju bronzanu medalju.


Foto: printscreen

EP 2018. godine u Hrvatskoj nije prošlo kako je očekivano, zauzevši skromno osmo mjesto. Krajem 2019. godine prestaje njegov mandat na klupi Slovenaca. Zanimljivo da 2022. godine preuzima selekciju koja nije evropska, trenerski posao ga vodi na klupu reprezentacije Irana. Sa tom reprezentacijom uspijeva izboriti mjesto na svjetskom prvenstvu 2023. godine, a prolaskom u drugu rundu takmičenja pravi zapažen rezultat za tu državu.

Iako crnogorske krvi, temperamenta i naravi nije vodio selekciju Crne Gore, možemo konstatovati da je Vuja jedan od najvećih, ne samo na Balkanu nego i u cijelom svijetu.

S.M.