Žukva je listopadna biljka Spartium junceum L. iz porodice Fabaceae (mahunarke). Latinsko ime spartium potiče od grčke riječi spartion koja je značila uže, trsku za pletenje.

Grmolikog je rasta visine do 3 metra, a stvara jak, dobro razvijen i razgranat korjen koji duboko prodire u zemlju za vodom. Grane su joj kao šibe, okruglaste, šuplje, čvrste i vrlo žilave. Voli sunčana mjesta, a cvijeta od aprila do kraja avgusta. Cvijetovi su dugi oko 2-2,5 cm, žuti su i prijatnog mirisa. Plodovi su pljosnate, sjajne, sivocrne mahune koje krajem ljeta snažno eksplodiraju i sjajne, okruglaste sjemenke se razlete od matične biljke.

Prirodno raste na Mediteranu, zatim sjevernoj Africi i jugozapadnoj Aziji, na sunčanim suvim i krševitim prostorima, kamenjarima. Rasprostranjena je u cijelom svijetu, ali u Australiji i zapadnoj Americi se smatra invazivnom vrstom. Zbog prelijepih žutih cvijetova često se sadi kao dekorativna biljka u vrtovima i parkovima. Pogodna je i kao živa ograda. Još jedna osobina žukve je da je riječ o medonosnoj biljci.

Sjeme se sije u zaštićenom prostoru u kasnu zimu, klija dobro i brzo, a kada naraste presađuje se na sunčan prostor. Veoma dobro podnosi i niske temperature, a otporna je na sušu i vjetrove.

Nekada je bila važna industrijska biljka od čijih su se grančica dobijale niti za izradu čvrstog platna ili vreća, jer su posjedovale elastičnost i čvrstoću. Upotrebljavala se za vezivanje, pletenje korpi i ribarskih vrša. Cvijetovima su se nekada punili jastuci i madraci, dobijala žuta boja za bojenje tkanina. Cvijetovi su takođe bogati eteričnim uljima i koristili su se za dobijanje parfema.

Danas se koristi u ljekovite svrhe, ali oprezno jer su svi dijelovi blago otrovni.