Foto: Grad teatar

Šnajder je dobitnik nagrade “Stefan M. Ljubiša” za 2022/2023. godinu koju mu je uričila direktorica JU Grad teatar Milena Lubarda Marojević.

“Ja u životu nisam primao puno nagrada. Kada sam bio mlad i kad sam po mom mišljenju trebao dobiti jednu nagradu ali mi je član žirija rekao da sam premlad za nagradu. Onda je prošlo neko vrijeme, nakupile se neke godine, opet sam mislio da sam trebao dobiti neku nagradu ali su mi tada iz žirija rekli, Šnajder znaš ti si prestar za nagrade. I tako su se moja životna dob i nagrade jako rijetko sretale i ovo je jedan takav događaj. Zato je ovo za mene sretan trenutak”, kazao je Šnajder nakon dobijanja nagrade.

Književni program je otvorila glavna urednica programa “Grada teatra” Svetlana Ivanović istakavši da on prati koncepciju festivalskog slogana “Mene često pohodi daleka budućnost da znaš”, citata iz novog teksta Vide Ognjenović “Nadpop Kojović”.

“U skladu sa polaznom idejom u književnom dijelu programa i ove godine ćemo pokušati da predstavimo ostvarenja koja su inovativnošću poetika svih žanrova obilježila književnu produkciju predhodne godine ali i određivala dalje tokove književne produkcije u vremenu u kojem su nastajala. Uz to, dio odabranih djela o kojima će se razgovarati na ovogodišnjem trgu prati I savremenu teatrologiju ali ukazuje na još Aristotelovom poetikom utvrđen pravac uvezanosti književnosti sa fenomenom pozorišta”, kazala je Ivanović.

Moderatorka prve književne večeri u okviru programa Grad teatra bila je dr Vladislava Gordić Petković profesorka, istoričarka i teoretičarka književnosti, književna kritičarka i prevodilac a govorilo se o poslednja dva romana Slobodana Šnajdera.

Slobodan Šnajder, rođen u Zagrebu, istaknuti je, međunarodno izvođeni i objavljivan hrvatski dramski pisac, prozaista, teoretičar i publicista. Diplomirao je filozofiju i anglistiku na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Bio je suosnivač i urednik teatrološkog časopisa „Prolog” i urednik edicije izdavačke kuće Cekade (Centar za kulturnu djelatnost omladine, Zagreb). Od januara do juna 1993. bio je kolumnista dnevnika „Glas Slavonije” (Početnica za melankolike), a od 1994. do 2013. riječkog „Novog lista” (Opasne veze). Od 2001. do 2004. bio je direktor Zagrebačkog kazališta mladih. Čest je saradnik 3. programa Hrvatskoga radija.

Vrlo rano započinje uspješnu karijeru dramskog pisca. Već 1969. renomirani reditelj Dino Radojević u Dramskom kazalištu Gavella postavio je njegovu debitansku dramu “Minigolf”. Ugled dramskog pisca potvrđuje započevši sredinom sedamdesetih niz dramskih tekstova zasnovanih na biografijama poznatih ličnosti iz umjetničkog i političkog života. Najveći uspjeh iz te serije dramskih tekstova doživjeli su “Kamov, smrtopis” i “Hrvatski Faust”. Iz ove serije “drama biografije”, kako ih je nazvao sam Šnajder, treba još spomenuti “Metastaze”, “Konfiteor”, “Držićev san”, “Gamllet”, “Dumanske tišine”, “Nevjesta od vjetra” i “Kosti u kamenu”. Izbor političkih kolumni koje je pisao u riječkom „Novom listu” od 1994. do 1999. objavio je u knjizi “Kardinalna greška”, a od 1999. do sredine 2004. u knjizi “Umrijeti pod zvijezdom”. Zadnjih petnaestak godina, Šnajder se sve više posvećuje pisanju proze, najprije kratkim proznim zapisima “Knjiga o sitnom” te novelama “505 sa crtom”, a potom i romanima. Prvi roman “Morendo”, zasnovan na spoju klasične mitologije i prizora iz savremenog života, objavio je 2012. godine, sljedeći, “Doba mjedi”, koji tematizuje turbulentnu sagu o Šnajderovoj obitelji izazvao je veliku pažnju a ubrzo je započelo i njegovo prevođenje na strane jezike (dosad na čak 13 jezika) otvarajući mu prostor svjetske recepcije. Godine 2023. Šnajder je objavio novi roman “Anđeo nestajanja”, koji opisuje zbivanja u Zagrebu u doba Drugog svjetskog rata.

Za crnu komediju „Enciklopedija izgubljenog vremena“ dobio je priznanje za najbolji dramski tekst inspirisan djelom i životom Danila Kiša, na osnovu takmičenja Kraljevskog pozorišta Zetski dom sa Cetinja. Dobitnik je Gaveline nagrada za dramu (SFRJ) i trostruki Držićeve nagrade (RH). Dobio je počasni doktorat Univerziteta za audiovizuelne umjetnosti ESRA sa sjedištem u Skoplju 2011. godine. Dobio je 2016. regionalnu nagradu „Meša Selimović” (Tuzla) za roman “Doba mjedi”.

Prof. dr Saša Radojčić pisac i član žirija za dodjelu nagrade “Stefan M. Ljubiša” govoreći o poslednjem romanu Slobodana Šnajdera “Anđeo nestajanja” kazao da on ima najmanje četiri sloja.

“Prvi sloj su pripovesti o junacima ali i o likovima koje nebiste očekivali da vidite u romanu kao što su Koča Popović i Tito. Zatim sledi pripovest o kući. Roman ima više pripovednih instanci, više pripovedača koji su čak i grafički odeljeni. Zatim imamo treći sloj priče koja se odnosi na traumatična zbivanja u kratkom 20. veku. Šnajder je taj kratki 20. vek predstavio kroz tri traumatične istoriske tačke: drugi svjetski rat, pad Berlinskog zida i raspad Jugoslavije. I konačno u četvrtom sloju imamo pripovest o sudbini čoveka, o njegovom istoriskom postojanju”, kazao je Radojčić.

Slobodan Šnajder, romanopisac i dramski pisac govoreći o svom romanu “Anđeo nestajanja” istakao je da je knjiga o svemu, o nama te da ima težnju da prouči zbog čega se Jugoslavija tako neslavno raspala.

“Imate o tome jako puno u knjizi i preko individualnih sudbina nekih poznatih ličnosti u vrijeme Titove Jugoslavije. Ova knjiga – to smo mi, ukoliko nas to još uvijek zanima. „Anđeo nestajanja“ je priča o Anđi Berilo, dјevojci, sluškinji, partizanki, golootočanki i uglednoj porodici u iličkoj dvospratnici, o ljudima koji vjeruju u ideale, uprkos razočaranjima. To je posveta Zagrebu i njegovim tihim herojima, ličnostima iz donedavno nam zajedničke prošlosti. Pisan je tako da neki realni događaji izgledaju kao izmišljotine, dok su neke izmišljotine toliko uvjerljive da izgledaju relane. Kako je kazao Šnajder, nije nikako izmišljotina da je Koča Popović, nešto prije Sutjeske, uz vatru na koljenima pisao traktat o samoubojstvu” rekao je Šnajder.

Književni program Grad teatra nastavlja se u ponedeljak kada je na trgu pjesnika planirano gostovanje pjesnikinje Milice Špadijer.